Ik ben een onontdekte schrijver, een niet opgemerkte radiomaker en misschien wel een briljante leraar in de dop. Jij kent me wel, jij leest mijn stukjes en bent daarmee een vriend. Ik ken jou niet tenzij jij mij “leuk vindt” of een reactie achterlaat. Ik ken jouw behoeftes dus niet, maar als je verlangt naar een positieve column, lees dan alsjeblieft niet verder. Ik wil je niet irriteren, hooguit na laten denken, soms laten glimlachen, maar vooral gehoord en dus gelezen worden.

Ik wil mijn leven in eigen hand houden, zelf mijn beslissingen nemen en niet afhankelijk zijn van anderen. Ik wil niet moeten, maar mogen. Ik wil niet links, omdat iedereen links gaat, maar omdat ik dat de beste richting vind. Ik wil dus best nadenken over mijn keuzes, maar niet gedwongen worden tot een beslissing.

Is dat niet wat jij ook wilt? En is dat niet iets, dat als je er goed over nadenkt, onmogelijk is? We zijn allemaal afhankelijk van elkaar. De overheid bepaalt hoeveel belasting wij betalen. Jouw baas bepaalt wat jouw salaris is en de klant bepaalt wat hij voor een product of dienst wil uitgeven. De school bepaalt hoe laat de kinderen er moeten zijn en de juf of meester bepaalt het huiswerk. En als je nog geen startkwalificatie hebt dan moet je ook nog eens verplicht naar school.

Ik heb wel een startkwalificatie, maar vind deze niets waard. Immers 2475 vakbroeders en zusters zitten in de bijstand. Een op de zeven zzp’ers in Nederland zakt door de armoedegrens. In beide statistieken kom ik trouwens niet voor. Ik zit wel thuis, maar dan als arbeidsongeschikte. Dus, die startkwalificatie is ook daadwerkelijk niets waard. 😉 Ik heb er in elk geval geen last van dat ik mezelf overschat.  😛

Ik weet niet of ik het journalistiek werk nog zou kunnen. De werkdruk, nauwelijks waardering (zowel van de opdrachtgever als van de lezer/luisteraar) en het gebrek aan arbeidsperspectief. Ik heb daarom gekozen voor een andere uitdaging. Ik wil me omscholen en heb hierin het heft in eigen hand genomen. Immers, ik wil zelf mijn keuzes maken en mijn toekomst uitstippelen.

There’s only one way of life
And that’s your own

I grew up, learned to love and laugh
Circled A’s on the underpass
But the noise we thought would never stop
Died a death as the punks grew up
And we choked on our dreams
We wrestled with our fears
Running through the heartless streets
Chasing our ideas
Bron: The Levellers – One Way

Ik dacht weer een droom te hebben, een stip aan de horizon. Weer iets om naar uit te kijken en voelde me best goed. Ik haalde een krappe voldoende en moet zelfs een toets overdoen, maar ik voelde me weer nuttig en toen …

Toen ging de telefoon. Het UWV of ik op herbeoordelingsgesprek wil komen, alsof ik hierin ook een keuze heb. Ik merk mijn onzekerheid toenemen, mijn angsten weer opzetten en ik besef dat het nog allerminst goed met me gaat. Ik weet niet wat ik nu erger vind: de afspraak met het UWV of dat ik hier zo emotioneel van word.