In Nieuwsuur vroeg de 57-jarige Martin Kock waarom hij volgens de plannen van Alexander Pechtolds D66 nog achttien jaar moet wachten. Het antwoord is eigenlijk even simpel als hard: omdat zijn leven nog niet voltooid is. Alleen heldere mensen zouden vanaf hun vijfenzeventigste om euthanasie mogen vragen. Echter, wanneer ben je nog helder?

Ik leef mee met Martin Kock. Ik ben 38 en ik beschouw mijn leven al een tijdje als voltooid. Het is vooral door anderen, die nog graag een beroep op mij doen, waardoor ik probeer vol te houden. Misschien is het ook de angst voor de pijn en in die zin zou een pil zeer welkom zijn.

De  opvatting van Kees van der Staaij (SGP) is dat alle leven heilig is en beschermd moet worden. Het verbaast me in die zin dat zijn partij de uitgave voor defensie wil verhogen, want volgens mij zou het leger alleen nodig zijn voor verdediging van ons land en niet voor missies in bijvoorbeeld Afghanistan, Bahrein, Mali, Somalië en Zuid-Soedan. Als iemand zijn eigen leven niet mag benemen, waarom mogen soldaten dat dan wel bij anderen?

Lost het eigenlijk ook niet veel problemen op als we mensen gunnen hun leven te beëindigen? Al die geesteszieken met een uitkering kun je mooi een pilletje geven. Laat iedereen, die zijn situatie uitzichtloos vindt – omdat bijvoorbeeld de lasten niet meer te dragen zijn – er maar uit stappen. Er blijf zo lekker veel geld over voor mensen die zichzelf wel kunnen redden, want de belastingen kunnen dan omlaag.

In De Wereld Draait Door zei Kees van der Staaij: “Ik ben bang dat wij in onze samenleving kwijtraken dat elk mens waardevol is. Dat elk mens kostbaar is.” Toch kan ik moeilijk verlangen dat Kees van der Staaij elke dag even een arm om me heen komt slaan. Bovendien: hoe fijn is het om elke dag met de Bijbel om de oren te worden geslagen. Zijn lijdensweg is alleen vol te houden dankzij de beloning in het hiernamaals.

In een samenleving waar de lat telkens hoger wordt gelegd is het steeds moeilijker om er overheen te komen en dus zullen er veel meer mensen aan onderdoor gaan. Ik voel meer voor het standpunt van Buma & Roemer: dat we mensen niet het gevoel mogen geven dat ze overbodig zijn.

Creëer liever de hemel op aarde, zodat de behoefte te vertrekken vervaagt. Ik zie alleen niet in hoe dat kan in een samenleving die louter gericht is op persoonlijk gewin. De uitdrukking luidt niet voor niets: “Ikke, ikke, ikke en de rest kan stikken.” Nou, doe me dan toch maar dat pilletje.

Ik denk dat anderen je niet toerekeningsvatbaar vinden als je, zonder fysieke problemen, om een pilletje vraagt. En dat is wel de eis bij euthanasie. Dat geldt volgens mij ook al ben je vijfenzeventig jaar of ouder. Alleen in een echt asociale maatschappij zou dan toch euthanasie mogelijk zijn. Ik weiger te willen geloven dat onze samenleving al zo ver heen is.

De aanleiding voor deze blog is de column van Theo van Duren voor ArenaLokaal.nl.