Het CDA Uden voert campagne met erwtensoep en appels. De SP is traditioneel de partij van de tomaat en de VVD/Leefbaar Uden is landelijk bekend om zijn Goeie Peer. Aan dit rijtje kan ik sinds woensdag ook de kersenlikeur en bonbons van de Udense D66-lijsttrekker Frank Kersten toevoegen.
Het is fruitige mix in Uden. Toch kwam Frank Kersten onbedoeld ook met een link naar lokale historie op de proppen. Natuurlijk de kersenlikeur en bonbons sloegen op zijn achternaam, maar Uden is van oudsher ook een kersenstreek. De Stichting Lokale Omroep Veghel-Uden is ooit begonnen als Omroep Kersenland.
Lekker, likeur en bonbons; De geneugten van een Bourgondisch leven. Gretig nam ik deze in ontvangst. Ik bedoel: Dat zijn toch de voordelen van mijn werk voor de lokale omroep. Een keer gratis naar een concert, film of voorstelling en af en toe een leuk cadeautje. Ik zag er geen problemen in. Immers met mijn journalistieke verleden dacht ik al vakkundig te hebben afgerekend.
Kom maar op met alle presentjes, want wat is er nou leuker dan cadeautjes krijgen?!
Helaas heb ik mij van de regen in de drup geholpen. Evenals journalisten blijken ambtenaren en politici ook geen giften aan te mogen nemen. Nou zit ik bij de Vereniging Herindelen Landerd en dat is een groep verontruste burgers, die het anders willen met de gemeente. Op zich nog géén probleem dus. Alleen, stel nou dat ik raadslid word, dan is het toch een ander verhaal.
Niet dat veel raadsleden hier overigens van op de hoogte zijn. De meeste raadsleden weten te weinig van integriteit. Politieke partijen moeten hun leden beter screenen. Van de integriteitkwesties die afgelopen jaar speelden, deed tachtig procent zich voor bij de provincie of gemeente. 62 politici kwamen vorig jaar in opspraak.
Ik kan het de raadsleden in Landerd niet verwijten als ze niet weten wat integriteit is. Immers ze kennen de onvrede in de gemeente ook al niet, weten niet wat de functie van journalistiek is, de burgemeester laat een ambtenaar liegen in een raadsvergadering en stellen kritische vragen het liefste in achterkamertjes. Politiek is een hobby, daar hoort een goede fles wijn, een lekker etentje en een gezellig uitstapje bij!
Zo lang je niet rommelt met declaraties, geen (zaken)relaties bevoordeeld en niet graait uit de gemeenschapskas dan ben je in Landerd al snel integer. Ik vreesde een integriteitstoets dus niet. Volgens Peter Otten van Raadslid.nu moeten gemeenteraden minstens eens per jaar vergaderen over integriteit. Daar ze dat in Landerd het liefste buiten het zicht van de camera’s doen, baart me dat allerminst zorgen.
Het venijn kwam voor mij echter uit onverwachte hoek: Namelijk van vriend Peter van Boekel van het CDA Bernheze. Nadat ik met een pilsje van hem in mijn hand stond kwam de vraag: “Hoezo ben jij geen journalist; Je hebt toch journalistiek gestudeerd?” Ik antwoordde: “dat ‘journalistiek’ een vrij beroep is. Iedereen mag zich journalist noemen”. Een mooi politiek antwoord; Het gaat namelijk niet om de vraag of ik me journalist mag noemen, maar of ik dit titel nog mag ontkennen.
We zijn allemaal de optelsom van de keuzes die we hebben gemaakt. En ik heb inderdaad de opleiding journalistiek tot een goed einde gebracht. Ik kan me dus nog zo proberen te onttrekken aan de beroepsgroep door mezelf gespreksleider, redacteur, presentator, producer of verslaggever te noemen, maar het is niet meer dan een uitvlucht.
Een mandje peren in combinatie met een Goeie Peeren en een kersenlikeurtje en een zakje kersen bonbons; Het zijn nou niet de meest wereldschokkende cadeaus die je kunt krijgen. Nee, werken bij de lokale omroep is geen vetpot. En als raadslid is het dus al niet veel beter. Niettemin hoop ik dat er ’s morgens tussen 7:00 en 9:00 uur op mij wordt afgestemd en op woensdag 19 maart op mij gestemd.
Podcast: Play in new window
Subscribe: RSS