Verstijfd heb ik woensdagavond naar Nieuwsuur zitten kijken. Ik zou me boos moeten maken, een drive moeten voelen om iets te willen veranderen. Ik voelde niets. De maatschappij heeft mij namelijk al zo teleurgesteld dat ik niet meer anders kan dan mijn schouders ophalen. Het is dat ik een zoontje heb, anders zou ook ik liever niet meer meedoen.

Foto van website Einstein Lyceum, Hoogvliet. “Wat overblijft zijn mooie woorden, als alles is gezegd”, uit: ‘Mooie Woorden‘ van Is Ook Schitterend

Het zijn die gevoelens, die een gepest kind voelt. Hij voelt zich alleen. Ik heb het over een hem, niet omdat ik een man ben, maar omdat een jongen op het Einstein Lyceum in Hoogvliet nu de hoofdrol speelt in een discussie over een RTL-programma. De gepeste jongen maakte beelden van wat hem wordt aangedaan op school.

Een school zou een veilige plek voor een kind moeten zijn. Een school moet onze jongeren voorbereiden op een leven in de maatschappij. Die maatschappij is verrot en dat komt, omdat veel van onze scholen verrot bestuurd worden. In plaats van het probleem aan te pakken stapt het Einstein Lyceum naar de rechter.

Dat de gepeste jongen nu dus ook nog eens als verklikker van de school wordt aangemerkt maakt zijn problemen alleen maar groter. Daar hoef je geen Einstein voor te zijn. Nee, daarvoor moet je op het Einstein Lyceum zitten.

Op die school mogen pestkoppen hun (groeps)mishandeling vast wel filmen met hun smartphone en deze beelden op YouTube zetten, maar dat terzijde.

De school wordt geholpen door de zogenaamde deskundigen en hulpverleners die over elkaar heen vallen op de televisie. Kinderombudsman Marc Dullaert waarschuwt voor de gevolgen van het RTL-programma op de betrokken kinderen. Dat de gevolgen hiermee voor het gepeste kind al weer vele malen erger worden, deert blijkbaar niet.

Goed, wettelijk gezien mag RTL wellicht de beelden niet uitzenden. Toch neemt dat niet weg dat beelden met de verborgen camera de pestkoppen tot inzicht kunnen brengen. Dat is niet wetenschappelijk onderbouwd, luidt dan vervolgens het oordeel van de deskundigen. Ik denk dan: “Zorg dat het dan wel wetenschappelijk wordt onderbouwd” en gebruik het programma van RTL omdat te doen.

Overigens heb ook ik geen hoge pet op van RTL 5. Ter argumentatie kan ik het volgende rijtje programma’s noemen: “Adam zkt Eva”, “Ik heb HET nog nooit gedaan”, “From Russia With Love”, “The Pain Game” en “Killer Karaoke”.  Daarmee heb ik misschien wel statistisch, maar niet wetenschappelijk aangetoond dat “Project P” ook  een onverantwoord programma is.

Een programmamaker mag volgens Dullaert niet op de stoel van de therapeut gaan zitten. Deze zou het immers maar eens minder druk krijgen. Door het pesten voort te laten bestaan ontwikkelt een gepest kind zich tot iemand vol wantrouwen naar anderen. Een verwaarloosd slachtoffer van pesten komt later onherroepelijk in de geestelijke gezondheidszorg terecht. En niet om er te werken!

Stiekem filmen in een school mag niet. Tenzij er een maatschappelijke misstand is. Alleen is volgens mediarechtadvocaat Cor Hellingman het individuele geval van de jongen op het Einstein Lyceum in Hoogvliet geen maatschappelijke misstand. Kenmerk van pesten is dat het allemaal individuele gevallen op zich zijn. Daarmee zou je dus kunnen concluderen dat pesten nooit een misstand is.

De ouders, van de in Hoogvliet, gepeste jongen zagen geen andere optie dan om het RTL-programma in te schakelen. Het zou een signaal moeten zijn voor het Einstein Lyceum. Natuurlijk mogen beelden die gemaakt zijn in een besloten ruimte, een school, niet zo maar naar buiten worden gebracht. Dat schaadt namelijk de veiligheid van individuen. Die veiligheid was op het Einstein Lyceum voor in elk geval één jongen sowieso al ver te zoeken.

Cor Hellingman en Marc Dullaert hebben in Nieuwsuur prima bewezen dat het pesten na de schoolperiode niet stopt. En dat de succesvolle kinderen, de pestkoppen, de wereld regeren. In dat opzicht bereidt het Einstein Lyceum in Hoogvliet prima voor op een leven in de maatschappij. Dat een gepest kind de rest van zijn leven wantrouwend door moet brengen, moeten we maar op de koop toenemen. In dat opzicht hebben Anass Aouragh (13, Wassenaar), Fleur Bloemen (15, Staphorst),Simone Brekelmans (12, Maarheeze/Weert) en Tim Ribberink (20, Tilligte/Zwolle) het beter bekeken.

Of je stapt uit het leven, of je haalt je schouders op. Ik doe dus maar dat laatste.