Journalisten zijn wars van censuur. Evenals politici als Geert Wilders of columnisten van het kaliber Theo van Gogh vinden journalisten doorgaans dat alles gezegd moet kunnen en mogen worden. Meermalen heb ik hieraan toegevoegd: “maar dat wil niet zeggen dat je dat je ook alles moet zeggen”. Wat mij betreft kan het best een beetje: “minder, minder, minder!”

Afbeelding: SP Valkenburg a/d Geul

Ik zeg niet dat we dat gaan regelen, maar vraag me af hoe dat zou kunnen?! Zou het immers niet mooi zijn om te leven in een gefilterde wereld. Continu alles bekijken door je roze bril. Oké het gaat in tegen mijn levensfilosofie: “Ik zuiver mijn bril en werk aan vertrouwen met jullie”, maar ach, het geeft zoveel rust en vrolijkheid.

Ik kijk toch liever door een roze bril, dan in een groot zwart gat. Het niet zien van het einde van de tunnel maakt onzeker en de doffe ellende die mensen elkaar aandoen maakt boos. In boeken, films en muziek krijg je een gefilterde wereld voorgeschoteld. Toch is deze soms nog angstvallig waarheidsgetrouw.

Van mij mag het wel softer. Ik zat onlangs de rauwe film ‘the Selfish Giant’ te kijken. Niet bepaalt een vrolijk stemmende film. Deze speelt zich af in een mistroostige Engelse volksbuurt. Stelen en dealen om te overleven. Daarbij ook nog continu de woorden “Fuck” & “Fok Off” bezigend.

Ik kon de woorden prima verstaan, maar las ze nauwelijks terug in de ondertiteling. “Fok Off” werd niet “rot op”, maar “ga weg”. Vanwege de beperkte ruimte voor ondertitels werd het vloeken eigenlijk niet vertaald. Mocht je doof zijn dan kreeg je hier dus niets van mee.

Ik kan me niet voorstellen dat deze aanpak in ‘the Selfish Giant’ uniek is. Ik denk dat het wereldbeeld van doven hierdoor positiever is. Tsja, wie is er hier dan nou beperkt, ofwel gehandicapt? Zou het niet mooi zijn als we allemaal in een gefilterde wereld zouden wonen?

Overigens wil ik allerminst zeggen dat ik doof zou willen zijn, want dan zou ik prachtige muziek moeten missen. Liever heb ik het allemaal wat liever. Toch kan ik anderen niet veranderen.

Je kunt alleen jezelf aanpakken. En, ik weet, dat is al moeilijk genoeg. Hoe vaak wordt ik niet boos in de buurt van mijn vrouw en zoontje? En God hoef ik ook niet meer om hulp te vragen. Daarvoor heb ik hem net iets te vaak gevraagd mij te vervloeken.

De makkelijke uitweg is verhuizen naar een land waar ik de taal niet spreek. Probleem alleen is dat, dat doorgaans slechts een tijdelijke oplossing is. Ik denk daarom dat wat vaker zwijgen een betere oplossing is. Doe je mee? Of moet ik daarbij ook nog Oost-Indisch doof worden?

Podcast: Play in new window

Subscribe: RSS