Ik heb mijn eigen zaak opgeheven. Was overigens niet zo’n moeilijke beslissing: Ik hoefde alleen even de balans op te maken. De beslissing is makkelijker dan het beantwoorden van de vraag: “Wat ga je nu doen?”

Ik ga door waarmee ik bezig was. Ik doe niets, en ben daar enorm druk mee. Neem nou zo’n column, dat kost me toch zeker een uur.  De krant lezen: anderhalf uur, eten eveneens anderhalf uur, als ik niet hoef te koken; Tel er dan nog maar een uur bij op. Alle berichten van werkende en vrolijke mensen op de sociale media volgen kost me bijna drie uur; En o wee als ik me laat verleiden tot een potje ‘Candy Crush’, ‘Farm Heroes’, ‘Papa Pear’, ‘Pet Rescue’ etc.

Afwassen kost me een half uur, het nieuws volgen een uur. Mijn zoontje naar bed brengen lukt me niet binnen een halfuur en over een poepluier verschonen doe ik wel een kwartier. Het ergste vind ik trouwens dat aankleden. Bij mij wil hij nooit meewerken. Hoppa, zijn we zo weer een half uur verder, al heb ik dan wel zijn gezicht gewassen en zijn haar gekamd.

Ik doe niets en ben daar enorm druk mee

Ondanks mijn beperkte sociale  leven ben ik toch een uur bezig mijn mail weg te werken. Hieronder buitengewoon veel reclames. Ik heb als ‘thuiszitter’ alle tijd ze door te nemen, maar te weinig om eraan te spenderen. Stop met mailen! En ook de callcenters zouden nu eindelijk eens ‘me niet moeten bellen’, want dat heb ik toch al honderd keer aangegeven via bel streepje me streepje niet.nl?! Met de telefonische verkoopmaffia hang ik dagelijks een kwartier aan de lijn. Ach, het zorgt wel voor aanspraak ;-).

Een à  twee keer per week ben ik twee uur kwijt aan hardlopen; dat is inclusief warming up, cooling down en een douche, maar toch. Ik heb van de 24 uur, die in een dag zitten dan nog slechts twee uur over om samen met mijn vrouw op de bank te zitten. Zij stelt daar prijs op na een dag hard werken. Voor mij is dat natuurlijk niet zo nodig, want ik doe toch niets.

Nu zul je wellicht denken: ‘En die overige acht uur dan?’ Nou die heeft een mens nodig om te slapen. Alleen dat is bij mij nu een probleem. Ik kan de slaap niet vatten. Ik lig ’s nachts wakker vol met ideeën: Het opzetten van een positief popplatform (FestivalRadio.eu), het voortzetten van mijn radioprogramma (op vrijwillige basis), een leuk idee voor een nieuwe column of dat ik nog een boek wil (uit)lezen.

Dan is er trouwens nog een andere vraag die me vaak gesteld wordt: “En waar doe je dit van?”. Die vraag zou leuk moeten zijn om te beantwoorden: Namelijk van jou. Ik ben persoonlijk wat instabiel en heb een arbeidsongeschiktheidsuitkering. Ik moet stress mijden en hoef niet te werken. Alleen moet ik dat zelf nog even accepteren, evenals het feit dat ‘jij’ het (waarschijnlijk) niet accepteert dat ik niets doe!