Ik ben een positief mens. Ik ben bij vlagen zelfs naïef. Ik zal zelden schrijven dat iemand iets niet kan. Zelfs al geeft deze persoon op dat moment weinig blijk van het tegendeel.  Ook ben ik niet te flauw als het gaat om mijn eigen beperkingen toe te geven. Ik sta heus wel eens lachend op foto’s;  Al heb ik naar bijgevoegde foto een half uur moeten zoeken, is deze ruim een jaar oud en is de lach wellicht iets te gemaakt. Tsja, ik zie snel verbeterpunten en haal graag het beste uit mezelf. Wat regelmatig tot teleurstelling leidt (en lijdt).

Ik ben complimenteus en probeer de goede eigenschappen van anderen te onthouden (de rest schrijf ik van me af). Als een ander negatief over zichzelf is probeer ik dat te relativeren. Ik zie mensen niet graag verdrietig of boos. Helaas, lukt het me slecht mezelf te complimenteren.

Toch krijg ik van anderen vooral mijn negatieve spiegelbeeld voorgehouden. Dat doet pijn. Ik ben prima in staat tekortkomingen te zien. Het is niet voor niets dat ik zo kritisch naar de wereld kijk. Ik zie zoveel mis gaan, ook bij mezelf.

Het liefst zou ik mij alleen nog omringen met mensen die mij stimuleren. Ik haat mensen die zeggen dat ik iets niet  kan. Ze brengen me nergens, alleen verder in de put. Het ergste is dat, dat ook mensen zijn in mijn (op dit moment beperkte) omgeving, en dat zij zich vrienden (durven) noemen.

Vrienden moeten toch eerlijk tegen elkaar kunnen zijn? Ja, maar moet je daarom alles maar zeggen? En kun je ook nadenken over de manier waarop? En waarom zou je over een ander oordelen dat die iets niet kan? Om later als het inderdaad een mislukking wordt te kunnen zeggen:  “Ik heb het nog zo gezegd”?

Wat bereik je met je gelijk halen? Ik ben zelf namelijk diegene die altijd gelijk heeft; Dit mag jij ook even hardop voor jezelf voorlezen, als je begrijpt wat ik bedoel. Ik word niets rijker van mijn gelijk; Niet in geld, niet in kunde en al helemaal niet in geluk.

Ik vraag me dus vooral af waarom iemand iets doet of laat? Ook ben ik benieuwd of men wel beseft wat zijn/haar gedrag met een ander doet? Ik stel me die vragen ook vaak als ik zo’n stukje schrijf. Het is niet voor niets dat ik nu geen namen heb genoemd(, maar zij die de schoen passen….). Nee, ik schrijf niet alles op en toch alles van me af.

Ik geloof dat iedereen in staat is zichzelf te verbeteren. Toch haat ik de mensheid, wat weer niet wil zeggen dat ik jou haat. Ik zie gewoon te veel achterbaksheid, respectloosheid, hebzucht, machtsvertoon of gewoon onbezonnenheid. Al met al ben ik dus echt een positief mens. Al geef ik daar gegeven de omstandigheden (misschien te) weinig blijk van.