Als je besmet bent met het radiovirus dan laat dat je niet meer los. Naast ademen, eten en slapen is het een eerste levensbehoefte. En als je denkt dat ik overdrijf, ben je vast niet besmet. Ik draag het virus wel bij me en ben er goed ziek van geweest.

Ik joeg ooit een glansrijke radiocarrière na. Ik wilde werken bij een muziekstation. In die tijd was Radio538 het ultieme doel. Het is me niet gelukt en gaandeweg verloor ik de lol in het maken van radioprogramma’s. Mijn eindbestemming was belangrijker geworden dan de reis. Vandaag ben ik opnieuw vertrokken.

Bij Mfm in Noordoost-Brabant presenteer nu Jolwin.nl zonder te hoeven presteren. Een zaterdagmiddagmagazine zonder pretenties en zonder betaling. Ik ben weer vrijwilliger. Je zou zelfs kunnen stellen dat ik terug bij af ben, maar dat is niet zo. Ik ben namelijk nooit eerder vrijwilliger geweest bij Mfm. Ja, ik ben wel eens bijgesprongen tijdens locatie-uitzendingen, maar dat is niet op structurele basis. Dat moet dit wel worden.

Ik hoef niet, ik mag. Ik streef niet langer naar een baan in de media. Ik ben aan een nieuwe studie begonnen en radiomaken is weer een uitlaatklep. Toch schuurt er iets als ik oud-collega’s hoor, die het nieuws lezen op NPO 3FM, de files vertellen op Radio538 of een plaat aankondigen op Q Music.

Ik dacht het ook te kunnen, maar strandde ergens onderweg in de berm. Ik was een gevangene van mijn eigen ambitie geworden. En trapte als een kwade automobilist tegen het voertuig waar ik in reed.

Als je mijn radiocarrière als een wagenpark ziet dan streefde ik altijd naar de Audi A6, maar kwam niet verder dan een KIA Picanto. En zelfs in de tijd dat ik onderweg was in een Opel Vectra kon ik niet genieten van de rit. Alleen Audi, BMW of Mercedes waren goed genoeg voor mij. Ik vond trouwens dat ik kwaliteit genoeg bezat om onderdeel van zo’n bolide te worden.

Ik vergat mijn blik op de weg te richten en botste tegen alles en iedereen. Onderweg heb ik de prachtigste bergen, bossen, vlakten en wateren gemist. Ik zag alleen het asfalt en uiteindelijk de schade.

Ik ging als een verkeershufter kleinere auto’s rijden. Gelukkig wilde een enkeling met mij meerijden. Soms schreeuwend: “kijk uit” en een andere keer meebrullend tegen de obstakels op de weg. Het heeft beide niet geholpen. Ik reed pardoes het ravijn in dat ik zelf had gegraven.

Ik ben uitgebruld en aan de kant van de weg opgeraapt door een de auto van Mfm in Oss. Wekelijks ga ik instappen, niet om vast te roesten aan de carrosserie, maar als lifter. Gelukkig liften er opnieuw een aantal mensen met me mee. Ik hoop dat voor hen hetzelfde geldt als voor mij: “dat ze niet opzoek zijn naar een betere lift”.

Stap jij ook in? Elke zaterdag van 12:00 tot 14:00 uur op Mfm. Een goede reis!