Een heerlijke bank, een koelkast vol bier, chips in de voorraadkast en koekjes in de daarvoor bestemde trommel. Verder de keuze uit Senseo of oploskoffie en verschillende smaken thee. Ik hoef niet weg. Ik heb alles wat mijn hartje op een zondagmiddag begeert.

Mijn vrouw wordt onrustig op een zondagmiddag. Ze kan niet stil zitten en wil er daarom opuit. Ik kan hele zondagen slijten achter mijn tablet of laptop. Zo’n zondagmiddag is immers het uitgelezen moment om een stukje te bloggen, na een uurtje joggen. Toegegeven ik eis de zondag meestal voor mezelf op.

Er is nogal eens wrevel tussen mijn vrouw en mij over de invulling van de zondag. Hoewel ik niet echt gelovig ben, ik ben een ietsist, beschouw ik de zondag toch vooral als een rustdag. Sinds ik studeer wil ik op die dag vooral mijn hersenen enige rust gunnen (schijnt trouwens niet goed te zijn, want je moet je hersenen voortdurend aanspreken om ze te blijven masseren, stellen Tjipke van der Veen & Jos van der Wal op pagina 25 in Van leertheorie naar onderwijspraktijk 2012).

Toch kijk ik op zondagen doorgaans mijn leerboeken niet in en beperk ik mij, als ik al iets aan mijn studie doe, tot een boek of e-book. Op de zondagen ben ik in mezelf gekeerd. Mijn vrouw en zoontje vinden dat doorgaans niet leuk. Mijn vrouw wil het liefste bij iemand op bezoek. Ik houd dat af, want daar is voor mijn zoontje toch niets aan?

Ik ben meer een huismus. Een beetje bewegen in de omgeving. Een stukje (worsten)brood op peuzelen en luieren op de bank. Natuurlijk zie ik ook graag andere vogels. Ik bedoel zo’n vreemde vogel ben ik nu ook weer niet, toch?! Ik heb alleen geen zin om telkens maar diegene te zijn die op ‘skuup is’, zoals wij dat in (Noordoost-)Brabant zeggen. Het betekent zoiets als dat je aan het profiteren van de gastvrijheid van anderen bent.

Nou, bij mij mag er best een beetje geprofiteerd worden. Ik vind het leuk om mensen te ontvangen en voel mij speciaal met een beetje aandacht. Ik heb daarom op zo’n zondagmiddag géén zin om erop uit te trekken naar vrienden en kennissen. Kom ook eens bij ons!

Natuurlijk er is een deel voor wie dit alles niet opgaat. Er zijn een paar mensen die met enige regelmaat wel opbellen om opbezoek te komen, maar het zijn er niet veel: mijn ouders, de ouders van mijn vrouw, een bevriend stel uit IJsselstein (bij Utrecht) en mijn broer en dan houd het wel op.

Meestal zijn wij diegene die het initiatief moeten nemen als we naar vrienden in Eindhoven, Nijmegen of Veghel gaan. Een uitzondering hierop vormen de vakantievrienden waar we nu naar onderweg zijn. Nathalie nam weldegelijk het voortouw voor een afspraak. Zij woont met Jasper in Rotterdam. Tsja en dan fladdert dit vogeltje graag eens naar een, voor hem, hele nieuwe omgeving. Gewoon om even het patroon te doorbreken, dus Nathalie & Jasper,tot zo!