Soms kun je spontaan overvallen worden door een moment van geluk. Telkens als mij dit overkomt, blijkt het cliché: “Het zijn de kleine dingen die het doen”, van toepassing. Ik weet dat het een draak van een nummer van Saskia & Serge is, maar het moet worden gezegd: “Ze slaan de spijker op hun kop” (tja, als we dan toch met clichés bezig zijn).

Het waaide nauwelijks, het was droog en niet te koud toen ik donderdag een rondje ging trimmen. Het ging niet echt lekker. Na veertig minuten had ik de pijp al leeg (cliché) en moest ik enkele minuten lopen voordat ik verder kon. Daarna lukte het mij nog niet om het rondje rennend te volbrengen, al heb ik het rennen in totaal 59 minuten vol gehouden. Het hardlopen was niet slecht gegaan en toch had ik er de smoor over in.

Het was op het moment dat ik aan het uitlopen was op de Puttelaar dat een grijze combo van kinderopvang Kiobra naast mij stopte. In de auto werden twee Zwarte Pieten vervoerd.  Nu gaat mijn zoontje naar de buitenschoolse opvang van Kiobra, maar ik herkende de inzittenden niet. Ik weet niet of dat andersom wel het geval was. In elk geval vond de Zwarte Piet die naast de bestuurster zat dat ik goed bezig was. Ik kreeg daarom een handvol pepernoten.

Op zo’n moment kun je van alles zeggen of denken; de pepernoten waren immers eigenlijk bestemd voor de kinderen, is het wel terecht dat Piet nog steeds zwart is, en is het trimmen wel zinvol geweest als jij je daarna vol vreet met pepernoten; een opmerking die ik trouwens thuis onmiddellijk naar mijn hoofd kreeg toen ik mijn vrouw het verhaal vertelde. Toegegeven, ik had zelf ook tegen de Zwarte Piet gezegd: “Bedankt, dit compenseert mijn goede gedrag weer.”

Het is ongelofelijk moeilijk om zomaar een mooi gebaar – of compliment – te accepteren. Soms hoef je alleen maar bedankt te zeggen. Het is de ander die een aardig gebaar maakt en het is hoe jij ermee omgaat. Ik ben vaak ook zo’n zure, negatieve, zeurende Nederlander. Terwijl ik juist positief wil zijn. Het alomvattende idee dat je geluk zelf moet maken, maakt dat we vergeten dankbaar te zijn.

Ik weet hoe belangrijk het is om bij die kleine momenten stil te staan, deze binnen te laten komen en ervan te genieten. Ik was als een kind zo blij met een handje pepernoten. Niet vanwege de kruidnoten, die trouwens erg lekker waren, maar omdat ik gezien werd. De Pieten hebben de moeite genomen de auto te laten afremmen om mij een goed gevoel te bezorgen. Deze erkenning van bestaan wordt door Eric Berne in zijn Transactionele Analyse een stroke genoemd.

Geluk is dus niet een handvol met pepernoten, maar het feit dat een ander – zonder bijbedoelingen – jou iets wil geven. Ik kreeg naast pepernoten vooral een goed gevoel. En dat de gever zwart geschminkt was? Het voorkwam bij mij herkenning en maakte het gebaar onvoorwaardelijk.