Op de uitslag van het Oekraïnereferendum van aanstaande woensdag is geen peil te trekken, lees ik zojuist in het Brabants Dagblad. Om eerlijk te zijn weet ik ook nog niet wat, maar vooral of ik moet gaan stemmen. Ik heb niet om dit referendum gevraagd.

Aanvankelijk was ik tegen het referendum met het argument: waarvoor zijn er nog gekozen politici nodig als burgers gevraagd worden om besluiten te nemen. Dit blijkt echter onzin, want het gaat om een raadplegend referendum over een besluit dat dus al lang genomen is. Daar komt nog bij dat 27 van de 28 landen het associatieverdrag met de Oekraïne al geratificeerd – duur woord voor bekrachtigd – hebben.

Het referendum van komende woensdag is vooral bedoeld om zand in de raderen van de Europese Unie te strooien. De EU staat namelijk op grote afstand van de inwoners en zou daardoor weinig democratisch zijn. Persoonlijk kan ik daar best in komen en het verbaast mij dan ook niet dat de initiatiefnemers van dit schijnreferendum eigenlijk vooral tegen de doorgeschoten Europese samenwerking zijn. Ik vind het alleen weinig solidair om dit over de rug van de Oekraïense bevolking uit te spelen.

Overigens word ik zeker niet vrolijk van de voorstanders van het associatieverdrag, want inmiddels raak ik bekend met corruptie, verwaarloosde mensenrechten en achterlopende milieu- en dierenwelzijnwetgeving. Ik vind het vreemd hoe politici vaak verregaande besluiten nemen zonder eerst het heden op orde te hebben. Eigenlijk ben ik tegen het associatieverdrag, alleen is het een verkeerd signaal om nu af te zien de afspraken met het pro-Europese deel van de Oekraïne, al zijn dat de machtige corrupte zakkenvullers die oligarchen worden genoemd.

Er is woensdag geen juiste keuze te maken, maar door Jan Roos en zijn kompanden moet ik wel kiezen. Waar heeft die nepjournalist de handtekeningen voor dit flut referendum verzameld? Ik zou niet getekend hebben. Het referendum over de Europese grondwet vond ik, hoewel ook ingewikkeld, legitiem. En aan een referendum over uit de Euro stappen wil ik best meedoen. Die zaken raken ons namelijk direct. Woensdag moet ik een volk afwijzen of een stel graaiers omarmen. Beide wil ik niet.

Blanco stemmen kan niet, want daarmee legitimeer je dit schijnreferendum, waar ik niet om gevraagd heb. Ik wilde thuisblijven, maar als de opkomst dan boven de ondergrens van 30% uitkomt dan wordt er voor me beslist. De kans is dan groot dat het een ‘nee’ wordt. Immers, zo’n referendum waarin je iets kunt omarmen of afwijzen is doorgaans van groter belang voor de groep die het wil afwijzen, want die andere mogelijkheid was het zonder referendum toch wel geworden.

Het instellen van een referendum is dus eigenlijk tweemaal nee zeggen. De eerste keer verzamel je mensen om de kans te krijgen om iets af te wijzen en als je die kans dan hebt wijs je datgene af. Alleen lijkt GeenPeil nu ook spijt te hebben van dit flut referendum. Voerde ze aanvankelijk nog campagne tegen het associatieverdrag nu stellen ze vooral een hoge opkomst te willen, ongeacht of je positief, neutraal of tegen bent. Kijk, als de initiatiefnemers van deze poppenkast het al niet meer weten, hoe moet ik dan woensdag mijn keuze maken?

Ik denk dat ik het woensdag als volgt ga doen:

– als het zonnig is en warmer dan 20 graden dan stem ik voor;
– als het bewolkt is, maar droog dan stem ik tegen;
– als het regent (of er andere neerslag valt) dan blijf ik thuis;
– als het droog is, maar kouder dan 10 graden dan stem ik blanco;

En nu maar hopen dat het niet zonnig, droog en tussen de 10 en 20 graden is, want dan ben ik er nog steeds niet uit.