Bij mijn kapper staan visitekaartjes van een klusser, bij de dokter liggen folders van een yogaschool en bij mijn psychiater staan flyers van een cabaretière. Overal word ik doodgegooid met reclame.

En nu snap ik best dat je als comédienne gespecialiseerd in het psychiatrisch cabaret de doelgroep op zoekt. Alleen geloof ik niet dat je als depressieveling na een avondje theatraal lachen ineens genezen de schouwburg gaat verlaten. Wel onderschrijf ik dat humor de ondertoon van ernst is. En natuurlijk is het verfrissend om je depressie eens kritisch een spiegel voor te houden.

Nu had ik zelf al kaarten voor de voorstelling die aangeplakt stond op de deur van mijn psychiater. Mijn zielige zieltje hoefde dus al niet meer gewonnen te worden. De vraag is trouwens of dat met deze poster en flyer gelukt zou zijn. Ik verbaasde mij namelijk over de toevoeging aan de term psychiatrisch cabaret. Er stond namelijk in kleine letters onder: “Ook voor normale mensen.”

Ik ben dus abnormaal. Tenminste dat vindt Marjolijn van Kooten. Zij is de grappenmaakster, die onuitputtelijk put uit haar eigen sombere, maar vooral angstige periode. Ze zou inmiddels hersteld zijn en weer tot de ‘normalen’ behoren. Echter, als iemand zo nadrukkelijk afstand neemt van de abnormalen dan zet ik mijn twijfels bij haar genezing.

Ik weet nog dat bij de GGZ in Veghel de poster hing met de tekst: ‘Ben jij al eens een normaal iemand tegengekomen? En beviel het?’ Nou, ben ik niet zo zeker van dat antwoord, dus wordt het hoogtijd dat ik Marjolijn van Kooten eens tegen het lijf loop.

Tegen haar – opmerkelijk ongezellige – gezicht was ik al aangelopen voordat ik de behandelruimte van mijn psychiater betrad. Hem was overigens de zin: “Ook voor normale mensen” niet opgevallen. Sterker nog: hij had de poster niet zelf opgehangen. Dat was een actie van zijn echtgenote. De zin: “Ook voor normale mensen,” vond hij trouwens niet grappig.

Ik zag er de satire wel van in, maar had de omschrijving: “Voor iedereen” wel wat passender gevonden. Zeker daar er voor het zinnetje: “Ook voor normale mensen” een rood sterretje stond, waarmee het de uitleg moest zijn op de term “Psychiatrisch Cabaret” waarachter een rood sterretje staat. Blij met mijn opmerkzaamheid ging mijn psychiater toch eens even na wie had aangedrongen op het plaatsen van de poster en de flyers en waarom die bewuste poster op zijn deur hing.

Ik opperde nog dat hij de serieuzere gevallen behandelde en zijn echtgenote de ‘normalen’, die hooguit een beetje relatiewrijving hebben. Waarop hij antwoordde dat hij vooral meer patiënten zag. Toch voelde het voor mij raar. Zijn echtgenote wil ergens reclame voor maken, maar haar man moet dat dan vervolgens maar doen. Ik vrees dat de echtgenote wel zo scherp naar de poster heeft gekeken en eigenlijk de opmerking: “Ook voor normale mensen” wat grof vond. En ach, manlief kijkt niet zo kritisch. Jammer, alleen dat manlief een patiënt ziet, die wel zijn woorden weegt alvorens hij ze uitspreekt, of opschrijft.

Mijn psychiater zou in elk geval de poster weg gaan halen. Na overleg met zijn vrouw. In die zin is hij dus net zo gebonden als ik. Tsja, het is een man hè?!

Voor Marjolijn van Kooten vind ik dat eigenlijk toch jammer. Ze was in haar vorige voorstelling in combinatie met celebritypsychiater Bram Bakker namelijk de leukere van de twee. Ik zie de bui dus al hangen, want door mij trekt ze op donderdag 15 februari in Markant Uden geen volle zaal.

Met betrekking tot deze column hoop ik voor mijn psychiater dat hij een goed huwelijk heeft. Daarbij hoeft hij niet alles aan zijn vrouw te laten horen of lezen. Ach, en anders, kan hij altijd nog bij zijn echtgenote in relatietherapie.

the cranberries – Not sorry

Podcast: Play in new window

Subscribe: RSS