Een bus vol bezorgde Zeelanders ging maandag op (g)een schoolreisje naar Den Haag. Deze mensen willen kosten wat het kost de bouw van het kindcentrum op het Morgenzonterrein voorkomen. Ik denk dat ze daarvoor bij de Raad van State aan het verkeerde adres waren.

Maquette van het kindcentrum. Bron: Gemeente Landerd

Als onze rechtstaat functioneert, en dat wil ik nog steeds geloven, dan was de tocht naar Den Haag zinloos. De politiek mag je overtuigen met burgerlijk machtsvertoon. Ga gerust op de politieke tribune van de gemeenteraad, het provinciebestuur of de Tweede Kamer zitten, maar niet in een gerechtsgebouw.

Rechters moeten onafhankelijk oordelen. Dan horen niet de hardste schreeuwers of zij met de meeste medestanders hun zin te krijgen. Nog afgezien of Zorg Om Zeeland wel zoveel medestanders heeft. Door huis-aan-huis te enquêteren mobiliseerden ze 2628 tegenstanders van het kindcentrum op de Morgenzonlocatie. Toch telt hun Facebookpagina slechts 598 vrienden.

Ik weet wel hoe zo’n enquête gaat. Dat heb ik geleerd van mijn buurvrouw. Zij wilde graag een stukje groen bij haar perceel trekken. De gemeente wilde daarop een wandelpad aanleggen. De vrouw gooide het op gevreesde overlast. Ze smeekte mij om haar te steunen, mijn buren hadden dat immers ook gedaan. Ze vertelde niet dat het haar om de aankoop van de groenstrook was te doen.

Zo verzuimt Zorg Om Zeeland de gevolgen te schetsen van het kindcentrum op een andere plek. Logisch want ze bestaat deels uit leden van Zeelands Welzijn, de club die de noodlijdende discotheek voor iets te veel geld heeft gekocht. Zo werd de Morgenzon een molensteen. Het is daardoor dat er op een te klein stukje grond zo’n groot plan moet verrijzen. De enorme lap grond van de Vlasgaard maakt dan hopelijk in de toekomst nog iets van die slechte aankoop goed. Dat lukt niet als het kindcentrum op de plek van de huidige school komt. Dan wordt de financiële molensteen alleen maar groter.

Ondertussen zijn de kinderen de dupe. Als je op De Wizzert zit is het te hopen dat het een koele zomer wordt en op De Vlasgaard ruikt het al jaren muf. Soms is een slecht besluit beter dan géén besluit. Toch is het allerergste een genomen besluit dat telkens wordt teruggedraaid, want daardoor gebeurt er niets. Ik hoop dat er na de uitspraak van de Raad van State in Den Haag spijkers met koppen worden geslagen, wat de beslissing over vijf weken ook mag zijn.