Ik sta in de rij voor de kassa bij de ALDI als mijn telefoon gaat. Ik twijfel of ik de telefoon ga opnemen. Het is immers asociaal om te bellen terwijl je (bijna) aan de beurt bent. Eerst maar even kijken op het schermpje van mijn telefoon, wie me belt. Ik zie een nummer uit Hilversum, te herkennen aan +3135. Ik ben nieuwsgierig.
“Hallo met Eva van The Voice of Holland.” Ik stamel terug: “hallo, met Jolwin”, ondertussen denkend: ‘is dit een grap’. “Bel ik gelegen, want ik hoor nogal wat geluid op de achtergrond.” Ik reageer: “euh, nou zou u me over een kwartiertje terug kunnen bellen?” “Ja, hoor prima!”
Mijn hart begint te bonzen, want ik ben gebeld door ‘The Voice of Holland’. Ik vraag me af wat Eva van me wil. Ik bedoel om mijn zangtalent kan het niet gaan, want zelfs de douchekop heeft liever dat ik mijn mond houd.
Het zal toch niet zijn dat het programma problemen heeft met de pers, waarover ze mijn advies willen?! Ik kan me niet herinneren dat ik negatieve berichten over het programma ben tegengekomen. Ja, wel over Idols, maar dat staat toch los van deze talentenshow of zou ‘The Voice’ er ook van beticht worden dat het doorgestoken kaart is. Nee, zo’n probleem lossen ze wel op via de RTL Boulevardpropaganda of met een goede advocaat.
Zou het programma naast het coachen van zangtalent de kandidaten mediatraining willen geven? En hebben ze mij als luis in de pels van de pers gevonden? Langzaamaan bereikt mijn bloed het kookpunt, maar Eva had toch al lang terug moeten bellen. Het is inmiddels al meer dan twintig minuten geleden.
Ik droom verder. Eigenlijk heb ik geen tijd voor opdrachten. Mijn opleiding tot leraar Nederlands vergt veel van me: boeken lezen, spelling, grammatica, onderwijskunde en leesvaardigheid. Wat zal ik doen als The Voice me een aanbieding doet? Ik kan me nauwelijks concentreren op het stampen van moeilijke werkwoordsvormen, want mijn gedachten dwalen steeds af.
Ondertussen zijn we al anderhalf uur verder. Eva zal toch géén andere mediatrainer in de hand hebben genomen?!. Natuurlijk grijp ik alles aan wat ze me te bieden hebben. Laten we wel wezen: “zo’n programma met een miljoenenpubliek zou een gouden kans voor me zijn.”
Oké, ik ben eruit en op van de zenuwen, laat ze alsjeblieft terugbellen. Of wacht eens, belde ze niet met nummerweergave. Het zal wel niet haar directe nummer zijn, maar laat ik het toch even … “The Voice of Holland met Eva.” “Ja, hallo met Jolwin Dobbelsteen van Laat Ze Maar Praten. Ik was door iemand van jullie gebeld.” Ja, dat klopt; door mij, maar het is niet meer nodig.” “Oh, euh, jammer, wat is eigenlijk niet meer nodig?” “Oh, ik zocht een telefoonnummer van iemand met wie jij een interview op je site hebt staan.” ‘Voor zoiets heeft TROS Radar mij ook al eens een keer gebeld’, bedenk ik me.
“Ow, okay. Fijne dag nog en een fijne show vrijdag.” “Ja, bedankt. Ook dat je de moeite nam om terug te bellen.” Ik zeg: “Graag gedaan”, maar denk: ‘ja hoor, Hilversum zal me eens een keer iets anders vragen dan een telefoonnummertje. Alsof ik De Telefoongids ben!’.
Podcast: Play in new window
Subscribe: RSS
Zie het positief: Ze weten je toch te vinden. Ze hebben jouw interview gelezen! Wie weet brengt het je toch een keer verder.
Geduld is een schone zaak. En wat je wilt komt altijd, als je er niet meer op zit te wachten.