Vind jij ooit iets wèl leuk?, dat vroeg mijn vrouw mij vanavond. Ik schijn nogal kritisch te zijn. Niet dat ik daar zelf last van heb, maar mijn omgeving blijkbaar wel. Nou, ik heb mijn vrouw ooit leuk gevonden, anders was ik niet met haar getrouwd! Al snap, ook, ik na die vraag niet meer helemaal wat mij toen bezield heeft.

Kritisch wordt vaak verward met negatief. De vraag: “vind jij ooit iets wel leuk?”  vind ik veel negatiever dan de meeste meningen van mij. Onlangs reageerde een klasgenoot geïrriteerd toen ik zei nooit een baan te hebben gehad. Ze reageerde dat dit niet waar is, alsof ik mijn eigen levensloop niet zou kennen. Daarbij ben ik voor vergeetachtigheid net iets te haatdragend. Vat je ‘m?, Vergevingsgezindheid gaat gepaard met een slecht geheugen!

Overigens kan ik mij de irritatie van de klasgenoot wel voorstellen. Ze verstond me verkeerd en dat terwijl ze me goed gehoord had; Ik heb niet voor niets ooit driekwart jaar logopedie gevolgd. Het gaat dus om interpretatie van de inhoud. Er zijn meerdere manieren van elkaar niet kunnen verstaan, terwijl je toch dezelfde taal spreekt. Of we kennen de begrippen niet, of we horen meer, dan wel iets anders, dan wat er is gezegd.

Het ergste is trouwens dat iemand met een hogere opleiding meer geneigd is om zaken in te vullen dan laaggeschoolden. Voorbeeld: Een hoger opgeleide zal de voorgaande zin een boude stelling vinden. Iemand met een lagere opleiding denkt het staat er, dus het zal wel zo zijn. Hoger opgeleiden zijn dus geneigd meer te analyseren. Op zich is dat natuurlijk een mooie kwaliteit, maar ze vergeten vaak te controleren of hun aannames wel kloppen voordat ze deze presenteren als conclusies.

Mijn vrouw vraagt zich af of ik ooit eens iets wèl leuk vind. Ik analyseer dat ik overkom als iemand die nooit iets leuk vind en nou zadelt mijn vrouw mij op met de omgekeerde bewijslast. Zij klaagt me aan en ik moet me gaan verdedigen. Ik vind: ‘Laat haar maar bewijzen dat ik nooit iets leuk vind!’ Daarbij ben ik trouwens niet negatief, want dan had ik wel gevonden dat hoger opgeleiden de zaken vaker verdraaien en dat is niet wat ik 145 woorden geleden geschreven heb.

Zo zie je maar. Je kunt elkaar niet goed verstaan doordat je opmerkingen verkeerd invult of doordat je begrippen niet kent. En om terug te komen op mijn klasgenoot: Ik heb volop gewerkt als freelancer en ZZP’ er, maar ik heb nooit een dienstverband gehad. Dus wel werk, maar geen baan. Nu zou je dit muggenziften of kommaneuken kunnen noemen, maar ja, je leert de Nederlandse taal of niet.

Ik houd het gewoon op kritisch en zelf vond ik dit een heel leuke column. Dus ja, ik vind heus wel eens ooit iets leuk. Zullen we dan nu , … ?!