De geluidsgolven brachten mij bij jou in de slaapkamer, de auto, aan de ontbijttafel, op je werk of waar je ook maar de radio aan had staan.

Ik verhaalde over ongelukken, vergaderingen, jubilea of opmerkelijke gebeurtenissen; als het maar nieuwswaardig was. Voor dag en dauw ging ik op pad en meestal op tijden dat de rest van Nederland vrije tijd genoot of op één oor lag.

Vooral de politieke onderwerpen hadden mijn belangstelling. Ik wilde signaleren met kritische vragen, mensen wakker schudden en  verandering in beweging zetten.

Maar de gevolgen van mijn reportages bleven net zo onzichtbaar als ik voor de luisteraar, als radioverslaggever, was. Helaas maakte ik ook voor mijn opdrachtgevers niet het verschil en zit ik onzichtbaar thuis.

Dit stukje had ik eigenlijk geschreven voor 120w.nl; maar toen bleek ‘onzichtbaar‘ het weekthema van de week ervoor…