Een droom ging onlangs in vervulling. De vraag is wel of het een jongens- of een meisjesdroom was; of zouden veel jongens er stiekem ook van dromen?
Ach, iedereen wil toch gezien worden, want het doet je beseffen dat je ertoe doet, dat je meetelt. Ik mocht modellenwerk doen, ondanks mijn dikke honderd kilo.

Nu werd er ook niet zo veel van mij gevraagd. Ik hoefde niet te paraderen over de catwalk en het aannemen van een gewaagde pose is mij ook bespaard gebleven. Mijn kleren mocht ik allemaal aanhouden – en dat is voor iedereen maar beter ook – en toch heb ik modellenwerk gedaan. Sterker nog ik mag best nog eens terugkomen, alleen niet bij haar. Gelukkig is dat ook niet nodig. Zij is geslaagd met een acht.

Modellenwerk is vooral veel geduld uitoefenen. Voor iets wat normaal makkelijk binnen een halfuurtje moet kunnen, ben ik enkele weken geleden een halve dag kwijt geweest. Maar goed, je moet er wat voor over hebben om je droom in vervulling te laten gaan. Daarbij was het vrouwelijke model nog enkele uren langer van de straat.

Ik meldde me keurig op tijd in Den Bosch en toen bleek mijn kapster bij het doorgeven van de tijd al een kwartier speling te hebben ingebouwd. Al met al was ik dus een halfuur te vroeg (en dat is niets voor een Brabander).

Na een kop koffie werd ik geïnspecteerd, want als ik niet de juiste lengte had zou het feest niet doorgaan. Ook de conditie werd getest, want afhankelijk daarvan werd bepaald wat ze met me konden doen. Ik werd in orde bevonden, gelukkig, want ik vreesde dat mijn droom alsnog op een nachtmerrie zou uitdraaien.

Ik bleek ook niet het enige mannelijke model te zijn, maar ondanks mijn Bourgondische uiterlijk durf ik te stellen dat ik zeker niet voor de concurrentie onderdeed. De ene was nog student en een ander had er vrij voor moeten nemen bij zijn baas. Ach, en bij mij ging het ten koste van de toets taalvariatie.

Naast dat ik geen knappe kop heb, ben ik ook geen knappe kop. Ik moet hard studeren voor een voldoende. Niettemin wil ik mezelf niet alles ontzeggen. Ik heb dan ook flink gespaard om deze droom in vervulling te kunnen laten gaan. Diegene die me moest keuren complimenteerde me met de woorden: “Was iedereen maar zo!”

Niet veel later werd ik geroepen en mocht ik in de stoel plaatsnemen. De dames in de ruimte waren druk aan het werk. Alles ging op tijd en precisie. Helaas was het nemen van foto’s en het maken van video-opnames verboden. Twee examinatoren – ook vrouwen – inspecteerden de voortgang. De opdracht was gedekt of opgeschoren en werd voor de dames gemaakt.

Als bedankje kreeg ik van Ankie Dekkers enkele dagen later een bierpakketje, want ‘zonder mij zou ze niet zijn geslaagd’. Ik vond het al lang mooi dat ik een ervaring rijker ben, Ankie na haar meesterproef kapster is en mijn haar perfect in model zit.