Woorden kunnen pijn doen en woorden kunnen troosten. Woorden kunnen aanzetten tot haat of juist oproepen tot verzoening. Woorden zijn krachtig en tegelijkertijd ontzettend slap. Een woord is niet meer dan een aantal gecombineerde letters en woorden zijn lettergroepen die door iemand in een bepaalde volgorde zijn gezet.

Aan woorden wordt ontzettend veel betekenis toegekend. Woorden worden gebruikt om met elkaar te kunnen communiceren. Uitleggen gebeurt met woorden, instructies zijn geschreven en hulpvragen worden gehoord. De noodzaak van een boodschap brengt ons in beweging. De vraag is waardoor de noodzaak wordt bepaald, want het zijn niet meer dan gegroepeerde woorden in een zin.

Sommigen houden vast aan het ‘heilige’ woord, maar wat is dan hun drijfveer om dat woord ‘heilig’ te noemen? Het is misschien een rare gedachte: maar is onze samenleving niet gewoon een berg afspraken geformuleerd met woorden. En is een ‘conflicterende’ samenleving niet eigenlijk exact hetzelfde, alleen dan dat de afspraken afwijken?

Eigenlijk stelt het allemaal niets voor. Het zijn letters, daarna woorden, vervolgens zinnen en tot slot een verhaal. Soms een heel dramatisch verhaal. Het stemt verdrietig dat woorden worden gebruikt om anderen pijn te doen. Het gaat dan niet over het maken van een zin waarvan je weet dat een ander het niet leuk vindt deze te horen, maar over het uitspreken van ideeën waarvan je weet dat als er gehoor aan wordt gegeven er mensen door overlijden.

Met woorden kun je ook zoveel mooie dingen doen: een boek schrijven, een liedje zingen, je medeleven betuigen of de liefde verklaren. Woorden brengen mensen ook verder, want zonder scholing kan er geen vak worden geleerd en soms is er een waarschuwing nodig om niet een fout te maken. Het is dus allerminst de bedoeling dat er voortaan gezwegen wordt en niet meer geschreven (of getypt). Al zou het fijn zijn om elkaar een knuffel te geven in plaats van een sneer.

Natuurlijk uit iedereen zich weleens onaardig en soms zegt dat meer over diegene die de woorden uit dan over de persoon naar wie deze woorden worden geuit. De letters en lettergroepen vragen om een interpretatie. Het is van je afkomst en ook geestelijke gesteldheid afhankelijk hoe woorden bij je binnen komen. Toch blijven woorden afgesproken tekens, die we letters noemen en combineren tot een door ons bedachte betekenis.

De mens vindt het belangrijk om het leven betekenis te geven. Woorden hebben betekenis. En dus heeft de mens woorden. Laat die woorden niet aan betekenis verliezen door deze te gebruiken voor haat en geweld. Tegelijkertijd moet jij, je beseffen dat een ander misschien wel de bedoeling heeft je te kleineren, maar dat jij het bent die betekenis aan de woorden geeft.

Het zijn niet de woorden die mensen vermoorden, maar het zijn de mensen die gehoor geven aan die woorden. Of de mensen die gehoorde of gelezen woorden gebruiken als legitimiteit voor hun actie. Woorden zijn altijd waarheid, maar hoeven niet jouw waarheid te zijn. Zo waren dit mijn woorden.