Het lezen van de krant leidt doorgaans tot het verpesten van je humeur. Echter: vanochtend begon mijn dag goed met de opening van De Volkskrant: “Gemeenten willen bijstand versoepelen.” Ik dacht fijn, eindelijk realiteitszin. Hulde voor Amsterdam, Eindhoven & Nijmegen. En als ik het artikel slechts voor tweederde gelezen zou hebben dan was ik nu nog vrolijk.
Nieuwsgierig geworden begon ik aan het openingsartikel van De Volkskrant – zelf noemen ze zich trouwens: de Volkskrant; maar taalregels schrijven voor: De Volkskrant, want lidwoorden krijgen een hoofdletter als ze behoren tot de naam. – De versoepeling heeft te maken met het schrappen van de sollicitatieplicht, het verrichten van tegenprestaties en het verplicht volgen van een re-integratietraject.
Ik ben er een groot voorstander van om bijstandsgerechtigden niet te zien als criminelen of profiteurs, maar als economische slachtoffers. Ik denk namelijk dat aan werken een aantal onomstotelijke voordelen zitten: je komt onder de mensen, je voelt je van waarde en je verdient een inkomen waarmee je meer kunt dan alleen je vaste lasten betalen. Een bijstandsuitkering is geen pretje.
Zinloze regels, daar geloof ik niet in. Volgens mij zijn de meeste uitkeringsgerechtigden liever gewoon aan het werk. Ze willen van waarde zijn voor de samenleving en dat ook voelen in de portemonnee. Verplicht straten vegen of huishoudelijke hulp verlenen, dragen daar niet aan bij. Het is alleen maar het verdringen van betaald werk en gericht op het voorkomen dat een bijstandsgerechtigde zijn uitkering verliest. Kortom het is strafwerk! En elk moment dat je daar mee bezig bent, kun je niet besteden aan het zoeken van regulierwerk.
De sollicitatieplicht vind ik een wassenneus. Er moeten namelijk voldoende geschikte vacatures zijn, want anders ga je solliciteren om het solliciteren. Ik kan me niet voorstellen dat het bedrijfsleven daarop zit te wachten, want deze bedrijven moeten afwijzingen sturen, zodat de bijstandsgerechtigde zijn uitkering behoud. Daarnaast helpt het voor je zelfvertrouwen ook niet als je telkens een afwijzing krijgt.
Verplicht re-integreren werkt trouwens ook niet, want volgens mij is iedereen allergisch voor ‘moeten’, maar bovenal moet er wel iets te integreren zijn. Ik hoop overigens wel dat Amsterdam, Einhoven en Nijmegen nog behulpzaam zijn voor uitkeringsgerechtigden die het op eigen kracht niet redden.
Al met al was ik wel blij met het artikel in De Volkskrant. Totdat ik de kritiek van de VVD’ers las. Die zien namelijk niets in ‘gratis geld’. Het paradoxale is dat zulke (narcistische) types zelf juist geld als lucht verdienen, want ze zitten in de handel. Het product wordt duurder, terwijl er niets van waarde aan toe wordt gevoegd. Ik zou graag een basisinkomen voor alle mensen zien, maar ik snap de onhaalbaarheid. Uiteindelijk zijn alle werkenden nodig om uitkeringen in stand te houden.
Om de VVD’ers tegemoet te komen moet er minstens een sollicitatie-inspanning blijven. Ik stel voor dat bijstandsgerechtigden maandelijks laten zien welke vacatures ze hebben bekeken. Daarbij verklaren ze waarom er wel/niet gesolliciteerd is. Een medewerker van de uitkeringsinstantie bekijkt of er een matchkans was en op welk punt de sollicitatie verbetering behoeft. Het is immers niet alleen het belang van de uitkeringsgerechtigde om uit de bijstand te komen, maar ook van de maatschappij.