Vreemde vogels zien we liever niet komen. Op verschillende plaatsen komen inwoners van ons overbevolkte landje in verzet. Ze gaan de strijd aan tegen hun angst. En met bijna 17 miljoen inwoners is het hier ook best druk. Toch verbazen mij de zorgen over de komst van nieuwe Nederlanders. Er is zoveel meer om bang voor te zijn.

Niet alleen de angst regeert in Eritrea, zoals het NOS Journaal woensdag 27 januari de intimidatie in de Oost-Afrikaanse dictatuur verwoordde. Angst regeert wereldwijd, alleen verschilt het waar we bang voor zijn. Overigens is er in Eritrea niets nieuws onder de zon, want een halfjaar geleden berichtte het Nederlands Dagblad er al met dezelfde bewoordingen over.

Hoewel ik een potentieel lid ben van ‘De Club van Tien miljoen’ zie ik in de komst van asielzoekers geen potentiële dreiging. Eerlijkheidshalve moet ik daarbij aangeven dat ik voor onze westerse welvaartsmaatstaven relatief weinig bezittingen heb. Mijn grootste angst is dat mijn vrouw en zoontje iets zouden overkomen, maar of een verfspuit en het ophangen van varkens daar tegen helpt? Ik vind dat toch vooral een varkenspest!

Gelukkig is varkenspest ongevaarlijk voor mensen. Hoeven we ons daar tenminste niet druk over te maken. Toch baren epidemieën mij wel zorgen, zoals de gekke koeienziekte (BSE), de vogelgriep (AI) of de dreiging van het Zika-virus. De gekke koeienziekte leidt bij de mensen tot de hersenziekte Creutzfeldt-Jakob en het Zika-virus zorgt ervoor dat baby’s worden geboren met kleinere hersenen dan normaal. Overigens zit er bij veel mensen al een steekje los, maar daardoor neemt de angst eerder toe dan af.

Over steken gesproken. Muggen dragen het Zika-virus over. Nu was de mug al een insect dat alleen maar voor ellende zorgt, zoals Malaria, maar nu vind ik uitroeiing helemaal op zijn plaats; en dat terwijl ik niet eens een tweede kind wil. Eigenlijk hoef ik me dus helemaal niet zo’n zorgen te maken. Daarbij zorgen mismaakte baby’s voor meer cliënten in de gehandicaptenzorg; en laten er bij het werk van mijn vrouw in de afgelopen jaren nou net ontzettend veel mensen ontslagen zijn!

Brood op de plank en voldoende saldo op de bank daarover maken meer dan een miljoen Nederlanders zich zorgen. Zij gaan niet op de barricades tegen het weginnoveren van banen. Is wellicht ook lastig als je gehandicapt bent. Toch lukt het iedereen wel om zich druk te maken over vreemde vogels. Die kunnen immers van alles onder de leden hebben, maar als we daarom onze grenzen willen sluiten moet ook het luchtruim dicht. Zowel muggen als vogels als vakantiegangers verplaatsen zich door de lucht!

Ik zie nog geen actievoerders op vliegvelden. We willen de ander graag dingen ontnemen, maar zijn zelf niet bereid in te leveren. Of toch? Zonder veel moeite stellen wij onze veiligheid in de waagschaal, want op Bergen op Zoom en omgeving na maken weinigen zich zorgen over de krakkemikkige kerncentrale in het Belgische Doel; die de overheid ook nog eens langer open wil laten. Een kernramp zou grote gevolgen hebben, niet alleen voor de directe omgeving.

Overigens woon ik op de kernbom van Volkel. Persoonlijk zie ik die liever ontploffen dan dat er een ongeluk in Doel gebeurt. De drukgolf van zo’n explosie zou mijn problemen in een keer oplossen, maar de straling van een kernramp is ook alleen maar goed voor de werkgelegenheid in de gehandicaptenzorg. Ik ben daarom banger voor de paddenstoel van Doel dan een vluchteling uit Kabul.