Zichtbare tweedeling in driedelig pak

Geplaatst op door

20160210journalistenNederland loopt graag in de voetsporen van de Verenigde Staten. Vaak is het weinig hoopgevend om voor de 51e staat van Amerika door te gaan. De kloof tussen arm en rijk is gigantisch, zo was afgelopen week weer eens te zien in Nieuwsuur. Vaak vind ik dat Amerika haar tradities mag houden. Uitzondering hierop vormt het door Twan Huys naar Nederland gehaalde Correspondents’ Dinner. Dat mag van mij best een blijvertje zijn, maar dan wel met het juiste publiek.


Ik heb me verbaasd over het aantal BN’ers in de Beurs van Berlage in Amsterdam. Ik wist niet dat Armin van Buuren, Gordon, Marc-Marie Huijbregts en Humberto-sidekick: Luuk Ikink journalisten zijn. Ik dacht dat het Correspondents’ Dinner daar toch op gericht was: de leider van het land die het journaille een spiegel voorhoudt. Ik zag veel acteurs en actrices, maar ook presentatoren die normaliter niets met politiek van doen hebben. Ik vind dat niet kloppen; en niet omdat ik daar perse had willen zitten, want via tv en uitzending gemist heb ik het prima kunnen volgen.

Even vreesde ik dat alleen een bepaald soort mensen in staat was plaats te nemen in de Amsterdamse Beurs van Berlage. Het waren toch vooral de succesvolle en prominente programmamakers, presentatoren en verslaggevers die aanschoven aan het Correspondents’ Dinner. De hardwerkende, onbekende zzp’er, die door de invoering van de modelovereenkomsten zijn werk verliest zat er niet bij. Toch kan het geld niet echt een probleem zijn geweest, want Tegelwinnaar Jan Hoedeman stelt dat €135,- voor een diner en speechende premier een meevaller is.

Ondanks de dinerprijs, het wijnarrangement en een grappenmakende premier geeft mijn vrouw trouwens de voorkeur aan een diner met mij. Ik ben natuurlijk ook ontzettend lollig, maar mijn vrouw laat weten dat Mark Rutte gisteren toch echt grappiger was. Ach, hij had dan ook twee komieken ingehuurd voor zijn optreden. En laten we wel wezen ik ben ook niet ooit voor de humor van mijn vrouw gevallen (zij wel voor die van mij, trouwens). Nee, ik zou er geen €135,-voor over hebben om te kijken naar een grappenmakende vrijgezel, die een bejaarde man geen verzetje gunt.

Overigens kunnen wij voor dat bedrag met z’n tweeën heerlijk eten en drinken, maar dan hebben we natuurlijk niet de catering van Maison van den Boer.

Ondanks dat het diner en de grappen van een ‘Hollandse zuinigheid’ waren zag ik toch de tweedeling. Succesvolle mensen onder elkaar; journalisten en politici. De ene groep moet de maatschappij beschermen door de andere groep, die de maatschappij moet vormgeven, te controleren. Beide groepen staan mijlenver af van wat er aan de onderkant van de samenleving werkelijk gebeurt. Ze lachen om elkaar tijden een incrowd dinertje.

Het is al met al makkelijk lachen als je zelf niet of nauwelijks wordt geraakt door bezuinigingen. In dat opzicht is de lach van Mark Rutte te prijzen; als alleenverdiener heeft hij het immers zwaar. Blijkt hij ook nog eens zelf de komieken betaald te hebben die zijn grapjes hebben geschreven.

Nee, met Mark Rutte zelf is niets mis. Helaas wel met het onder zijn leiding gevoerde beleid. De aanwezigen tijdens het Correspondents’ Dinner lieten in hun galajurk of driedelig pak zien hoe we Amerika ook op het gebied van de tweedeling achterna gaan. Ik weet dat de dresscode ‘black tie’ was en niet omdat steeds meer mensen verstrikt raken in sociale onzekerheid. Zij konden thuis via de televisie zien hoe ze er niet bij horen. Schrale troost is dat in de Beurs van Berlage ook veel aanwezigen waren die daar volgens het oorspronkelijke idee van het Correspondents’ Dinner niet thuis hoorden.

De eerste vijf minuten ontbreken, terugkijken via uitzending gemist is wellicht mooier.