Aanranding is niet voorbehouden aan mannen, ook vrouwen maken zich er schuldig aan. Of althans: meiden. Ik kan namelijk niet uit een eigen ervaring putten ooit aangerand te zijn door een vrouw, maar wel door meiden. Ik was toen overigens zelf nog een puber. Nee, ik heb nooit aangifte gedaan, want wij mannen moeten toch vooral blij zijn met ‘zulke’ aandacht.

Het was de zomer van 1991 en ik ging schoolspullen kopen, want in september begon ik aan de mavo. Terwijl ik pennen, potloden en een gum stond uit te zoeken in de HEMA liepen twee meiden achter mij door. Bij het passeren grepen ze mij bij mijn kont om me vervolgens via de andere rij giechelend voorbij te lopen. Ik zal beteuterd hebben gekeken.

Ik vond het vreemd om bij mijn billen gegrepen te worden en het maakte me ook onzeker. Later leerde ik uit de verhalen over East17 en Take That dat mannen ook gezien kunnen worden als sekssymbool. Het ging in de Hit Krant en de Pauze vooral over het kontje van Gary Barlow. Ondanks mijn eigen billenknijpervaring denk ik toch niet dat mijn achterste het gesprek van het schoolplein was op mavo De Maerle in Uden.

Ik was absoluut niet het populairste jongetje van de klas en was me zeker niet bewust van mijn aantrekkelijkheid. Zelfs de filmervaring tijdens ‘Mississippi burning’ heeft me dat inzicht niet gebracht. Deze film werd op een vrijdagmiddag aan de hele school vertoond om discriminatie bespreekbaar te maken. Ik zat als eerstejaars naast een meisje uit de derde. Van de film weet ik me niet veel meer te herinneren. Ik voel alleen nog altijd haar hand op mijn knie. Een hand die langzaam opschoof naar mijn pik. Ondanks dat mijn piemel aanzwol duwde ik haar hand meerdere malen weg. Het was op dat moment dus ongewenst.

Marijke en Judith zijn twee trutten die ik helaas ook niet uit mijn geheugen kan wissen. Zij zaten op de achterste rij bij aardrijkskunde. Deze les werd gegeven door Jean-Louis van der Veen. Zo’n man kan ondanks, of juist dankzij, zijn pedagogische kwaliteiten gewoon afdelingsdirecteur van het Udens College worden. Marijke en Judith hadden er plezier in om met een passer mijn achterste te beroeren. Ik was namelijk, als rustige leerling, voor deze dames neergezet. Ik kreeg na mijn klagen bij de leraar geen andere plek in de klas, maar wel van Marijke en Judith een pentekening van een derrière met passerprikgaatjes. Nee, ik heb geen aangifte gedaan en bij deze herinnering vind ik dat ik dat wel had moeten doen.

Misschien minder ingrijpend, maar zeker niet minder onschuldig is wat Eefje, Susan en Joris mij aan hebben gedaan op een druilerige zondagmiddag. Eefje en Susan waren de populairste meiden van de school. Elke jongen moet bij het masturberen wel eens aan deze dames gedacht hebben. En laat daarover nu mijn herinnering gaan. Ik werd gebeld door Eefje en Susan en zij klonken alleraardigst en geïnteresseerd, maar in het gesprek ging het vooral over mij. Op een gegeven moment vroegen ze me ook of ik me wel eens ‘aftrok’. Dat kon ik toch gewoon vertellen?

De volgende dag op school besefte ik dat ik dat dus niet kon. Naast Eefje en Susan was ook Joris aanwezig geweest. Hij kon namelijk het hele gesprek reproduceren. Het was wellicht geen aanranding, maar het waren wel ongewenste intimiteiten. En natuurlijk valt dit in het niet met het verspreiden van seksselfies, zoals dat tegenwoordig gebeurt.

Ik heb al lange tijd geen ervaringen meer gehad met vrouwen die op een seksuele manier toenadering tot mij zoeken. Ik kan en mag dus niet zeggen dat vrouwen nog altijd mannen onheus bejegenen. Wel durf ik te zeggen dat ik blij mag zijn dat ik ondanks mijn ervaringen niet vervallen ben in seksueel ongewenst gedrag. Al zal ik best wel eens een meisje bij haar billen hebben gegrepen. Ik heb van de meiden in mijn jeugd dan ook geen goed voorbeeld gehad.

Overigens, en dat stelt me nog steeds teleur, toen ik zo ver was dat mijn hormonen wel op gingen spelen werd ik door de mooie meiden van de klas vooral gezien als ‘de jongen met wie je zo goed praten kan’. Een frustratie die trouwens ook een potentieel risico in zich draagt, maar gelukkig ben ik al jaren gelukkig getrouwd en ik heb niet het idee omdat we zo goed samen kunnen praten (een leerpuntje).