Het leven is wat je gebeurt terwijl je andere plannen maakt. Met deze zin citeren Acda & De Munnik in ‘Laat me slapen’ een zin uit John Lennons ‘Beautiful Boy’. Ik heb altijd met bewondering gekeken naar mensen die hun leven – met succes – wisten te plannen. De door mij gecreëerde toekomstdroom heeft mij eind 2010 opgebroken. Ik dreigde op te geven, omdat ik niet kon opgeven.
Opgeven kan heel definitief zijn, maar het kan ook loslaten zijn. Niet meer open willen staan voor negatieve opmerkingen van anderen en zulke gedachten van jezelf. Het is die manier van opgeven, die doet opleven. Het zal je mogelijk verrassen, maar dit gaat helemaal niet zo’n negatief stukje worden.
Het moeilijke aan loslaten is de niet aflatende kritiek, waarmee onze samenleving doordrenkt is; doorgaans gegeven door mensen met nog het geringste verstand van zaken. Kritiek die niettemin toch kan raken, zeker als je aan jezelf twijfelt. Tegelijkertijd uiten zulke mensen met hun kritiek tegelijkertijd hun onzekerheid. Opgeven is daarom ook beseffen dat kritiek niet over jou gaat.
Ik heb het opgegeven dat ik economisch dienstbaar moet zijn aan deze samenleving. Eigenlijk heb ik altijd al geweten dat ik alleen dat wil doen wat ik zelf leuk vind. Ik ben sinds 9 januari op werkdagen te horen als presentator op Mfm Brabant in Oss en omgeving. Het gaat om een vrijwilligersfunctie, maar is exact het werk dat ik altijd heb willen doen ook als ik niet van geld afhankelijk zou zijn.
Ik zit in de positie dat ik onderhouden wordt met gemeenschapsgeld, maar eigenlijk is dat altijd al zo geweest. Ik heb vooral gewerkt voor gesubsidieerde instellingen en werd indirect toch al door de overheid betaald. Ik beur geen keiharde euro’s, maar doe wel wat ik tof vind (en in mijn eigen tempo).
Het leven overkomt je en op dit moment vind ik dat ik het getroffen heb. Niettemin hoop ik, net zoals Stef Bos zingt in ‘Mijn Tijd’, dat mijn tijd nog moet komen. En als dat niet zo is dan hoop ik dat ik tenminste de lol kan vasthouden, die ik nu weer aan mijn hobby beleef.