In ons verlangen te ontvangen zijn we voortdurend bezig met zenden. En dat terwijl we volgens de Chinese filosoof Confucius (551 v.C. -479 v.C.) toch echt twee oren en één mond hebben gekregen om twee vaker te luisteren dan te praten. Helaas vinden wij onszelf zo belangrijk, dat ons dat luisteren bijzonder slecht afgaat.

Hoor mijn bedoeling!

Als drenkelingen in de informatiestroom zwaaien we naar de ander in de hoop erkenning en waardering te krijgen. We zijn zelf zo druk in de weer, dat we de boodschap van anderen niet verder op ons in laten werken dan een duimpje, hartje, lachje, traantje of verbluft kijkend gezichtje. Tot even afstand nemen, de mededeling op je in laten werken en vervolgens een weloverwogen reactie zijn we niet in staat. Die tijd gaat immers af van onze eigen zendingsdrang. We reageren daarom alleen inhoudelijk op berichten waar we voor het lezen al een mening over hadden.

Vaak wordt afgegeven op onze jachtige samenleving. We gaan er daarmee aan voorbij dat we die vluchtigheid zelf hebben gecreëerd met ons gedrag. Alles moet kort en bondig, omdat we snel willen consumeren. Het beperkt zich al lang niet meer tot fast food, want ook nieuwsberichten, muziek en film moeten er makkelijk in glijden. Ondertussen willen we namelijk appen, twitteren, facebooken of instagrammen.

De opmerkelijke tegenstelling zit hem erin dat de basis van ‘Laat Ze Maar Praten’ is dat je uitgaat van je eigen kracht en dus je oren niet naar een ander laat hangen. Tegelijkertijd kan ik alleen jouw boodschap bepalen door wel te luisteren en verhelderende vragen te stellen. Mijn kracht zit juist in openstaan voor de ander, alleen krijg ik dat zelf slecht verkocht.

Eigenlijk probeer ik te leven naar de Griekese filosoof Plato (427 v.C. – 347 v.C.), want die concludeerde al dat: “De wijze spreekt, omdat hij iets te zeggen heeft, de domme alleen om iets te zeggen te hebben.” Ik wil graag mijn eigen kracht vergroten door uitingen van anderen te absorberen.

Het is ontzettend irritant als iemand door een film, muziekstuk, theatervoorstelling of uitzending zit heen te praten. Ze hinderen mij daarmee in het vergroten van mijn kennis, want hoewel één gek meer kan vragen, dan tien wijzen kunnen beantwoorden wil ik toch graag op het punt komen dat ik een begin van een antwoord kan formuleren.

Ik weet: angst is onze grootste drijfveer. We zijn dus niet in staat om onze mond te houden, want wie zwijgt stemt immers toe. Ook zijn we bang waardering en erkenning mis te lopen. Hierdoor zijn we nauwelijks in staat de ander te laten praten. Zo kan het gebeuren dat je ontzettend mooie en waardevolle dingen mist. Besef tegelijkertijd dat een ander vaak pas bereid is om je te horen als je hebt bewezen te kunnen luisteren.

De vraag is: wie er eens begint met er het zwijgen toe te doen!

Podcast: Play in new window

Subscribe: RSS