Het leven is als het water van de rivier in het lied ‘De Steen’ van Bram Vermeulen. Je kunt er wel invloed op willen uitoefenen, maar het vindt toch altijd een weg. Soms zou ik willen dat dit eerder tot me was doorgedrongen. Mogelijk had ik mijn steen dan niet verlegd. Al weet ik niet of ik dan nu gelukkiger was geweest.

Hoor mijn bedoeling!
BZB vraag zich af: ‘Zal ik het doen of laten. Of zal ik ’t laten doen?’ Ik denk steeds vaker laat ze maar heen doen. Onze rol op aarde is nauwelijks van betekenis als je het grote geheel overziet. De zin van het leven is volgens diezelfde pretrockband: zin in ’t leven.

Ik heb te lang gezocht naar mijn bestemming. Ik vond dat wat ik deed er toe moest doen. Ik wilde mijn energie alleen steken in zaken die verandering teweeg zouden brengen. Ik kon me niet voorstellen dat mijn inspanningen louter zouden dienen als tijdverdrijf.

Ik zoek naar betekenis in mijn handelen, maar waarom? Waarom mag ik er van mezelf niet gewoon zijn? Waarom gedraag ik me als een verwaarloosd hondje, dat toch nog steeds aangehaald wil worden. Wat haal ik toch in mijn hoofd?

Het zijn de geschiedschrijvers in de toekomst, die bepalen of ik een plek verdien in de herinnering. Ook als het gaat om de gedachten van je nabestaanden. Welk voordeel haal ik eigenlijk zelf uit het najagen van een betere wereld. In mijn gedrevenheid tot expressie ben ik lang niet altijd het fijnste gezelschap.

Ben ik eigenlijk niet altijd onderweg op zoek naar genegenheid? Wat levert het mij op om invloedrijk te zijn? Is mijn wens om van betekenis te zijn niet gewoon een vraag om geborgenheid?

De kunst van het leven is doelloos reizen. Vele dichters, muzikanten, schilders en schrijvers hebben het al benoemd. Er bestaat geen uitgestippelde route. En toch lukt het sommigen hun droom te verwezenlijken.

Ik wil niet dat het enige doel van het leven is om het leven door te geven. Die gedachte maakt me bang, want als ik dat nu al heb ontdekt dan is mijn bestemming al bereikt. Wat moet ik nu al met de kennis, die mij het leven doet snappen?

Als het in stand houden van de aarde het enige levensdoel is en daarmee de reis inderdaad belangrijker dan de bestemming, wat is dan nog de noodzaak om van invloed te zijn?

Uiteindelijk draait het allemaal om willen. De een wil de ander zijn wil opleggen. Je wilt wel of niet luisteren en hebt dit dus wel of niet gelezen. Hoe hard ik ook roep, jij bepaalt of ik jou kan bereiken. Ik heb er geen invloed op. Het enige waarop ik wel controle kan uitoefenen is op mezelf. Zo kan ik zelf bepalen of ik wel of niet drink. Ik heb misschien wel geen invloed, maar ben daarom graag onder invloed.

Bronvermelding muziek:

Bram Vermeulen – De Steen
BZB – Doen of laten
BZB – De Zin in het leven
Marco Borsato – De Bestemming
Willeke Alberti – Telkens weer
De Dijk – Mensen zijn mensen
Grof Geschut – Onderweg
Acda en De Munnik – Laat me slapen
Stef Bos – Dichterbij de kern
Stef Bos – Jong in mijn kop
The Scene – Iedereen is van de wereld

Podcast: Play in new window

Subscribe: RSS