Naast een ‘high tea’ schijnt er ook zoiets te bestaan als een ‘high wine’. Ergens klinkt dat best logisch, want van alcohol raak je beneveld en zo ben je al snel in hogere sferen. Groene of kamille thee hebben volgens mij lang niet zo’n geestverruimend effect; en of er iets als cannabisthee, of paddothee bestaat, weet ik niet. Al zou ik me daarvan wel zo’n werking voor kunnen stellen. Maar goed, er is dus een borrelvariant, voor de dames.

Hoor mijn bedoeling!

Ik snap dat, want als de heren zich te goed doen aan bierproeverijen dan willen de meisjes niet achterblijven. Geldt dit voor alle vrouwen? Nee! Dus terwijl de vriendinnen van mijn vrouw zwaar aangeschoten binnenvallen, heeft mijn echtgenote slechts ‘vier’ wijntjes achter haar kiezen. Zelf claimt ze dat het er maar ‘drie’ waren. Wat mij een stuk aannemelijker lijkt, want doorgaans zegt zij al te zweven na één wijntje. En zo serieus als zij thuis komt, is het niet geloofwaardig dat zij er veel op heeft. “Dat is het verschil tussen acht en vier (of drie) wijn,” wordt mij toevertrouwd.

Terwijl mijn zoontje zich verheugd had op een filmavondje met zijn moeder en vader, want die ‘high wine’ zou maar een paar uur duren (vanaf half vijf) en ik kneiter nuchter ‘Monsters versus Aliëns’ zit te kijken, neemt een van haar vriendinnen naast me plaats en legt haar arm achter me op de bank. De andere vriendin had voor binnenkomst al diverse bestellingen ingesproken via WhatsApp, maar ondanks dat ik de chips had klaargelegd wordt toch mijn favoriete rol paprika Pringles opengetrokken.

Een avond die ellendig begon, omdat mijn zoontje echt geen zin had om alleen met zijn vader een animatiefilm te kijken en dus driekwartier om zijn moeder heeft gezeurd (en gejankt) eindigt ook nog eens in mineur, omdat ik zelfs na tien uur de woonkamer niet voor mezelf heb. Ik verkas naar boven, terwijl ik me afvraag wie nou de monsters zijn en wie de aliëns?

Natuurlijk was ik er zelf altijd van overtuigd dat ik er leuker op word, als ik heb gedronken. Toch snap ik in onbeschonken toestand dat je daar toch een iets genuanceerder naar kijkt; nuchterder, zeg maar.

Nu had ik eerder donderdag wat lente bokjes verorberd en daarvan werd ik losbandig. Vanzelfsprekend tot ontsteltenis van mijn vrouw. Niet in de laatste plaats, vanwege de aanwezigheid van haar ouders. Het mee naar ons huis nemen van haar vriendinnen was, vermoed ik, een afrekening. Wat mij opnieuw de vraag oproept: “Wie zijn de monsters en wie de aliëns?”

In mijn vorige blog brak ik nog een lans voor drinken, internet en seks. Ik ben geneigd nu te concluderen dat dit eveneens voor vrouwen geldt. De man van de vriendin met de arm achter mij op de bank zal dat vanavond vermoedelijk beamen. Bij mij beperkt het gelach zich tot een paar melige foto’s via WhatsApp. Aangezien mijn vrouw slechts ‘drie’ wijntjes op had, wordt het voor mij direct slapen.

Dronken mensen zijn leuk en mijn vrouw is nuchter.

Podcast: Play in new window

Subscribe: RSS