Ik ben niet welkom op het platform PodNL. Ik heb namelijk een dame een excuusallochtoon genoemd. En dat blijkt niet te mogen. Al is ze er waarschijnlijk wel een. Het is hetzelfde met al die communicatiemedewerkers, het zijn zelden mannen.

Ik heb altijd geleerd dat discriminatie niet mag, maar zolang mensen zich schuldig maken aan positieve discriminatie, heb ik geen zin meer om mijn negatieve vooroordelen binnensmonds te houden. Helaas, heeft mij dat nu wel een plek op het platform PodNL gekost. Gelukkig sta ik nog wel in iTunes.

Wellicht weegt het First Amendment van de Verenigde Staten toch net iets zwaarder dan artikel 1 van de Nederlandse grondwet. Het First Amendment regelt de vrijheid van meningsuiting en in het eerste artikel uit onze grondwet staat: “Allen die zich in Nederland bevinden, worden in gelijke gevallen gelijk behandeld. Discriminatie wegens godsdienst, levensovertuiging, politieke gezindheid, ras, geslacht of op welke grond dan ook, is niet toegestaan.”

Ik maak hieruit op dat positieve discriminatie dan ook niet is toegestaan. Toch gebeurt dat volop in onze samenleving. Vrouwen, homo’s, allochtonen en kansarmen worden waar het maar kan voorgetrokken. Doorgaans geldt dat trouwens ook voor arbeidsgehandicapten. In die zin dacht ik bij PodNL trouwens wel een kans te maken.

Kan ik als mentaal zieke niet een keertje voorgetrokken worden? Ik wil de sprekende autoriteit worden als ervaringsdeskundige depressieveling. Oh ja, en ik vind mijn woede uitbarstingen doorgaans hilarische satire. Zo heb ik een vriend uit de Randstad en die vindt het altijd zo schattig als Brabanders boos worden. Ze klinken dan namelijk niet kwaad.

Wacht even is die gedachte over Brabo’s niet ook discriminerend? Of mogen we dat wel als een feit zien. En beperkt het Podcastwereldje zich eigenlijk ook niet tot de Randstad? Het journalistenmagazine Villamedia besteedde er onlangs een hele bijlage aan, maar kwam ook niet veel verder dan de Amsterdammer Chris Bajema; De man met de microfoon.

Verhuizen zou voor mij om meer dan één reden handig zijn. In de Randstad kan ik mogelijk wel nieuwe opdrachtgevers vinden, die het met me zien zitten; ik kan dan wellicht ook toetreden tot het eliteclubje van Podcasters; en mensen hebben dan nog geen ervaring met mij als geesteszieke. Of dient dit alles slechts één doel: namelijk betaald radio maken en is het daarmee allemaal één reden en dus discriminatoir.

Ik ben helder, uitgesproken, levendig & professioneel, maar tegelijkertijd GEK, ofwel Geëngageerd, Eerlijk & Kritisch. En dus heeft deze gek, hulp nodig. Niettemin zou ik het nog veel stoerder vinden als ik het op eigen kracht redt. Als ik door mijn compromisloze houding een autoriteit wordt op het gebied van mijn ziekte; een talkshowgast en een voorbeeldfiguur.

Ik kan dan ook niets anders doen dan me ook bij de afwijzing van PodNL neer te leggen, met inachtneming van mijn eigen levensmotto: (laat ze maar praten).

Frank Boeijen – Zwart Wit

Podcast: Play in new window

Subscribe: RSS