Kanker is een vreselijke ziekte, die ik niemand toewens. En ook ik heb dierbaren verloren aan deze klote ziekte. Tegelijkertijd vind ik het niet netjes en weinig constructief om ziektes met elkaar te vergelijken. Toch stoort mij de enorme aandacht voor geldinzamelingsacties ten behoeve van KWF Kankerbestrijding. Ik voel mij, als chronische depressieve achtergesteld.

Bijna elke gemeente kent wel een ‘Samenloop voor hoop,’ ‘Alpe d’Huzes’ is onderhand een nationaal evenement en nu gaat Maarten van der Weijden ook nog de Elfstedentocht zwemmen ten behoeve van kankeronderzoek. Het lijkt wel of er geen andere ziekte meer bestaat in Nederland. Bovendien kan een euro maar een keer uitgegeven worden en ik vind dat daardoor ook veel andere ziektes tekort worden gedaan.

Door de overvloedige aandacht voor kanker is deze ziekte veel makkelijker bespreekbaar. Nu krijgen er jaarlijks ruim honderdduizend mensen last van een tumor. Zo blijkt uit cijfers van het Integraal Kankercentrum Nederland. Deze mensen kunnen rekenen op medeleven en begrip. Ook wil onze samenleving dat de oorzaak van kanker wordt opgelost.

Tegelijkertijd lijden ruim een miljoen Nederlanders van 12 jaar en ouder jaarlijks aan een depressie, zo weet het Centraal Bureau voor de Statistiek. Voor hen is veel minder aandacht. Zij moeten zich tevreden stellen met het jaarlijkse depressiegala en geldinzamelingsacties om de oorzaken van depressies te achterhalen en bestrijden ken ik in elk geval niet.

En ach, ik snap het ook wel, die bijna tweeduizend depressiedoden steken schril af tegen de ruim 45-duizend dode kankerpatiënten. Bovendien wil onze samenleving natuurlijk helemaal niet weten wat er nodig is om het aantal geestelijke patiënten te verminderen, want dat zou wel eens een collectieve mentaliteitsverandering kunnen inhouden.

Fysieke ziektes zijn een stuk makkelijker, want in veel gevallen kan de oorzaak buiten onszelf worden gezocht. Dat we daarmee voorbij gaan aan werk- en leefomgeving, zoals roken, uitlaatgassen en giftige stoffen moeten we gemakshalve even vergeten. Ook moeten we ons vooral niet realiseren dat een mens is voorbestemd om dood te gaan. En dat, mochten we kanker inderdaad ooit kunnen beteugelen, er dan wel weer een nieuwe overlijdingsoorzaak ontstaat.

Heus, ik wil voor mijn depressie ook naar mezelf kijken om een oorzaak te ontdekken. Alleen kom ik niet verder dan dat ik niet functioneer in deze veeleisende en louter op zichzelf gerichte maatschappij. Ik denk dat mijn klachten al een stuk minder zouden zijn als er oprechte aandacht voor stemmingsproblemen zou zijn.

Doordat ik mezelf vaak ongezien voel, vind ik het moeilijk om me binnenkort zelf in te zetten ten behoeve van de KWF Kankerbestrijding tijdens de Samenloop voor Hoop in Uden. En dat terwijl ik voor mijn eigen ziekte ook niet zou weten hoe er geld voor in te zamelen. Ik vraag dan ook helemaal niet om geld. Tegelijkertijd weet ik dat mijn verzoek veeleisender is dan het trekken van je knip. Ik wil meer echte aandacht en minder stress, want hoewel het niet de oplossing is, verlicht het wel als je als depressieveling zonder vooroordeel erover mag praten.

Ook op die manier kun je naar mijn levensmotto kijken: (Laat Ze Maar Praten).

Keane – You don’t see me

Podcast: Play in new window

Subscribe: RSS