De Udense bibliotheek leent vandaag mensen uit. Ze willen het gesprek bevorderen door mensen in te zetten als levende boeken. Ik had me ook aangemeld als zo’n levend boek, maar ik zit ik thuis. Ik doe daarom mijn verhaal maar weer in de vorm van een Podcast. En dat terwijl ik dacht met mijn depressiedagboek juist een echt mensenboek te zijn.

De Noord Oost Brabantse Bibliotheken heeft mij niet geschikt bevonden voor de mensenbieb. En met mij zijn nog eens zes levende boeken gepasseerd. De Udense bieb had namelijk de keuze uit zestien boeken  en heeft er negen geselecteerd. Daarbij zit trouwens niemand met een depressie. Dat zal vast zijn omdat het – natuurlijk – wel leuk moet blijven. En een alcoholverslaving, dwarslaesie, transgender, tienermoeder en vluchteling zijn allemaal vrolijker onderwerpen.

Ach, ik snap het ook best: ‘Hoe bijzonder ben ik nou?’ Depressief kunnen we allemaal worden. Bijvoorbeeld omdat je iedereen in je omgeving kwijt bent geraakt door een alcoholverslaving, of doordat je aan een ongeluk een dwarslaesie hebt overgehouden, of omdat je in het verkeerde lichaam zit, of omdat je te jong zwanger bent geraakt en anders wel omdat je uit Syrië hebt moeten vluchten.

Een depressie is waarschijnlijk niet sensationeel genoeg. Of het was niet bijzonder genoeg als apart thema. En ik maar denken dat de bibliotheek met de mensenbieb taboes wilde doorbreken en mensen met elkaar in contact brengen. Dat juist mensen met een depressie zich eenzaam en niet gehoord voelen, dat heeft bij het selecteren van de menselijke boeken – net als in juni in Oss – vast geen enkele rol gespeeld.

Overigens is er wel een autist uitgenodigd. En binnen het autistisch spectrum loop je een grotere kans op een depressie. En aangezien bij mijn zoontje een lichte vorm van autisme is vastgesteld, twijfel ik nu ook weer aan mezelf. Maar goed, ik ben al verschillende malen onderzocht op PDD-NOS en Asperger. En tot op heden heeft de geestelijke gezondheidszorg mij niet definitief durven etiketteren.

Gelukkig mag ik binnenkort opnieuw deelnemen aan een onderzoek. Alleen helpt mij dat vandaag niet, want ik heb het ‘diploma autisme’ nog niet in huis, zoals mijn psychiater het sarcastisch uitdrukte.  Dus als ik autistisch was geweest dan was ik wel een onderwerp geweest voor de mensenbieb.

Wel vraag ik me af, of iemand mij überhaupt zou willen lenen. Het antwoord ken ik niet, omdat de Noord Oost Brabantse Bibliotheken mij niet willen uitlenen. Ze hebben de verkeerde boeken aangeschaft, aldus mijn psychiater, die ook vindt dat ik absoluut wat te vertellen heb.

Overigens had het met een autismediploma niet over mijn depressie mogen gaan. Sterker nog: kan ik dan dit depressiedagboek nog wel maken? Wel hoop ik dat zo’n ‘diploma’ me helpt bij het UWV en dat ik ermee kan zwaaien als ik onbegrip voor mijn situatie ervaar. Kortom een etiketje om echt te kunnen handelen naar mijn levensmotto: (Laat Ze Maar Praten).

Claudia de breij – ik zie jou

Podcast: Play in new window

Subscribe: RSS