Het is mij gelukt. Na 16 jaar ben ik er eindelijk weer eens in geslaagd een diploma te halen. Het is overigens geen fysiek diploma. Zoveel lef had mijn psychiater niet om er een voor me te maken. ‘Hij wist namelijk niet hoe dat bij mij zou vallen.’ Ik denk eigenlijk dat hij er geen tijd voor over had. Immers het rapport behorende bij het diploma had hij ook nog maar deels gelezen; namelijk het deel waarin stond dat ik geslaagd ben.
Net als dat er trouwens geen sprake is van een officieel diploma is het rapport feitelijk een onderzoeksverslag. En in de medische sector is een positieve score dan doorgaans negatief. De uitslag van mijn autismeonderzoek was positief. Tenminste als je graag autisme hebt. Ik heb dus het ‘diploma autisme’ gehaald!
Enkele maanden geleden begreep mijn psychiater er niets van dat ik graag gediagnosticeerd wilde worden. Hij vroeg zich – cynisch – af ‘of ik soms een diploma autisme’ zou willen hebben. Zo’n diploma zou mij als mens toch geen ander maken?, dus wat is dan de zin om te weten dat je autistisch bent?
En toch wilde ik weten, wat ik eigenlijk al wist, maar nu dus zwart-op-wit staat. Ik heb net als mijn zoontje een Autisme Spectrum Stoornis(ASS). Dit kwam overigens alleen naar voren uit de afgenomen interviews, want het overgrote deel van de ASS-testen toonde geen aanwijzigen die een Autisme Spectrum Stoornis kunnen bevestigen. Ik laat vooral de trekken en gedragspatronen zien die passen bij hoogfunctionerend autisme, ofwel HFA.
Ik vertaal HFA met dat ik mijn eigenschappen en gedrag teveel heb aangepast aan wat sociaal wenselijk is; vanuit het verlangen om mee te mogen spelen. Hierdoor laat ik niet zien wie ik echt ben en wat ik werkelijk voel. Dit gaat dan lange tijd goed, totdat er weer kortsluiting in mijn hoofd ontstaat en ik een woede-uitbarsting krijg. Onrecht en onmacht veroorzaken zo’n explosie. En zo kom ik telkens toch buiten de kring te staan.
Mijn eeuwige verlangen is om mee te mogen doen. Vroeger wilde ik mee spelen op het plein en nu wil ik een rol hebben in de grotemensenwereld. Alleen kan dat niet. Ik ben namelijk echt anders dan de gemiddelde mens. Ik houd het niet vol om dag-in-en-dag-uit mijn positie in de maatschappij mee te liegen. En dat wist ik eigenlijk altijd al, maar ik kon het zo slecht bewijzen.
Met het autismeonderzoek is het bewijs er nu. Ik heb eindelijk iets waarmee ik mensen en instanties die mij wantrouwen om de oren kan slaan. In die zin verlangde ik inderdaad naar een ‘diploma autisme,’ want soms is het gewoon niet mogelijk om te denken: (Laat Ze Maar Praten).
Stef bos & bob savenberg – breek de stilte
Podcast: Play in new window
Subscribe: RSS
Hoi Jolwin,
Gefeliciteerd met het diploma! Het is altijd goed om je zelf beter te leren kennen. Uit eigen ervaring (en verbazing) weet ik dat het mogelijk is om na 40 jaar toch iets aan jezelf te ontdekken dat eerst altijd in een blinde vlek zat verstopt. Goed dat je dit nu bij jezelf in kaart hebt gebracht Opvallend dat het toch vaak diagnoses bij kinderen zijn die bij ouders een kwartje doen vallen over zich zelf. En dan maakt het niet of het over autisme gaat of hooggevoeligheid. Erkennen is 1, er mee aan de slag is 2! Succes en nogmaals gefeliciteerd!