Geniet jij ook zo van het inlogscherm van Windows? Of wat te denken van de schermbeveiliging van Google Chromecast. Ik zet zeker een paar keer per dag mijn computer en televisie aan om even weg te zijn. Zeker nu onze vakantie naar Slagharen niet doorgaat. Al is dat niet het einde van de wereld.

Ondanks dat mijn achtertuin mij nog niet verveelt; Hoewel deze niet bijzonder mooi is, kan ik er toch prima in zitten. En niet op mijn knieën om het onkruid te wieden, want werken heb ik niet uitgevonden; in de tuin werken al helemaal niet. Ik zit liever in de tuinbank nippend van mijn speciaal biertje en knabbelend aan een nootje of wat chips. En dat terwijl mijn vrouw dan het gras maait of de struik snoeit. Niks fijner dan kijken naar andere mensen, die wel werken.

Toch is het momenteel niet genoeg. Daarom start ik tenminste een paar keer per dag mijn laptop op, of zet ik mijn televisie aan op Google Chromecast. Ik kan namelijk zo genieten van die prachtige stockfoto’s van de meest exotische oorden van onze aardbol. Of het nou gaat om een mozaïek in een moskee in Istanboel, de windmolens op Mykonos , de Plitvicemeren in Kroatië of de molens van Kinderdijk. Het is  telkens weer een verrassing als ik mijn laptop opstart.

Soms herken ik een foto gelijk, zoals Cameo Islands Agios Sostis op Zakynthos. Maar dat is dan ook een van de idyllische plekken waar ik wel ooit ben geweest. Evenals Navagio Beach, waar het scheepswrak ligt. De witte huisjes van Santorini herken ik ook, al ben ik daar nooit geweest. En het bruggetje met vorst bij dageraad herkende ik wel als Nederland, maar ik wist niet dat het in Mijnsheerenland in de Hoeksche Waard was.

Het zijn die foto’s die mij in mijn hoofd even op reis nemen. En ik hoef er niet voor in de auto, bus, trein of het vliegtuig te stappen. Niet dat, dat momenteel mogelijk is met al die reisbeperkingen. Tegelijkertijd vraag ik me wel af, waarom ik zoveel plaatsen op aarde fysiek gezien wil hebben, want de foto’s zijn vaak mooier dan dat ik ze maak op vakantie.

Cappadocië is een wereldwonder, de Cliffs of Moher zijn imposant en het Djemaa el Fna plein is een unieke ervaring. Alleen vraag ik me nu af is het ooit genoeg? Ik ken de Chinese Muur, Machu Picchu, het Sydney Opera House en de Taj Mahal ook alleen van foto’s en televisieprogramma’s. En is dat niet voldoende, want wat voegt het toe om er lijfelijk geweest te zijn. Tuurlijk het levert mooie plaatjes op, maar nooit zo mooi als Chromecast of Windows mij laat zien.

Wat ik overigens wel irritant vind, is dat er bij Google Chromecast vaak niet bij staat waar de foto is genomen. Dat doet Windows dan weer beter. Je leert niet alleen waar het is, maar soms is er ook nog een kleine quiz aan gekoppeld zodat je ook nog iets leert van de digitale bestemming van je computer of laptop.

Tot voorkort had ik altijd een grote hekel aan Chris Zeegers, Erica Terpstra en Floortje Dessing die op kosten van de belastingbetaler de wereld over trokken. Ik merk dat ik daar nu toch van terug kom. Hoewel ik nog altijd liever reis met Peking Express, Wie is de Mol? en goed vooruit 3 op Reis vind ik het toch al minder erg dat die bekende Nederlanders een andere uitleg geven aan het woord toeristenbelasting.

Overigens blijf ik jeuk krijgen van het enthousiasme van Chris Zeegers en Erica Terpstra, maar dat zal wel met mijn depressie te maken hebben. Toch vind ik het ineens fijn dat Evi Hanssen, Geraldine Kemper, Maurice Lede en Nienke de la Rive Box mij meenemen langs de mooiste plekjes van ver en zelfs iets dichterbij. Zo reis ik zelf CO2-neutraal en hoef ik niet drie uur van te voren op het vliegveld te zijn of uren in-een-gekropen in een auto te zitten.

Ook scheelt het mij het doorspitten van reisgidsen en het me verdiepen in de lokale gebruiken en kledingvoorschriften. Zo reis ik op zondagavond in mijn onderbroek als ik in bed onder het dekbed klaar zit voor Hollands Hoop of zoals komende zondag Homeland. Dramaseries en films voldoen trouwens ook aan mijn thuis-reisbehoefte.

Blijft wel de vraag over of je eigenlijk wel recht hebt op vakantiegeld als je niet verder komt dan je achtertuin of je balkon. Maar misschien moeten we daar nu allemaal even vanaf zien om de financiële gevolgen van deze crisis enigszins te beperken. Behalve iedereen met een vitaal beroep natuurlijk, want die gun ik straks een welverdiende vakantie. En zij hoeven wat mij betreft geen rekening te houden met CO2 of stikstof.

Als de rest dan lekker thuis blijft, want dat zijn ze dan inmiddels toch al gewend. En mochten ze tegen sputteren dan kun je altijd nog denken: (Laat Ze Maar Praten).

stef Bos – Tijd om te Gaan

Podcast: Play in new window

Subscribe: RSS