Geboren in Nijmegen, maar mijn hele leven niet verder gekomen dan mijn woonplaats Zeeland. Ik houd van cabaret, popmuziek, arthouse film, lekker eten, een goed biertje en mijn vrouw en zoon. Werken is nodig om de geneugten des levens te kunnen betalen. Ik ben geschoold radiomaker en ongeschoold G.E.K., oftewel Goedaardig, Eerlijk en Kritisch. Ik probeer mensen gelijkwaardig tegemoet te treden. Ik leef in het hier en nu en probeer te genieten van de momenten die ik onderweg tegenkom.
Ik zou zeggen: “Zwaai naar mij als je me ziet en ik zal terug zwaaien”.
De bijna 17-jarige Noa Pothoven uit Arnhem wil dood. Ze heeft anorexia en is depressief. Aangezien ze niet in aanmerking komt voor sterfhulp probeert ze het zelf met enige regelmaat. Ik las haar verhaal in de ‘app’ van mijn regionale krant. En ik voelde mij miskend. Ik ben 23 jaar ouder en ik wil ook een podium voor mijn depressie.
Als ik ergens depressief van zou worden dan is het wel Sinterklaas.
Gelukkig kan ik niet meer worden, wat ik al ben.
Soms valt het dus toch mee om depressief te zijn.
De Udense bibliotheek leent vandaag mensen uit. Ze willen het gesprek bevorderen door mensen in te zetten als levende boeken. Ik had me ook aangemeld als zo’n levend boek, maar ik zit ik thuis. Ik doe daarom mijn verhaal maar weer in de vorm van een Podcast. En dat terwijl ik dacht met mijn depressiedagboek juist een echt mensenboek te zijn.
Het lukt me niet. Niet op eigen kracht tenminste. Ik ben dan ook niet sterk, maar tot nu toe wel sterk genoeg. Al heb ik daarbij wel hulp nodig. Praten is niet voldoende of het moet zijn dat ik onvoldoende praat. En dus slik ik clomipramine. Nu de dosis is verhoogd voel ik me weer stukken beter. Gelukkig.
De oplossing van mijn depressie zit in slechts vier letters. Ik hoef eigenlijk alleen maar van het woordje NIET verlost te worden. Hoe groot kan een problemen van vier letters nou zijn?
Ik zou bijna willen zeggen: ‘Vraag het mijn omgeving eens!’
Een man die het gemeentehuis van Lingewaard in Bemmel ramt met een auto is verward. Een persoon die insteekt op willekeurige mensen is verward. Iemand die met een vrachtwagen inrijd op mensen, die is verward en iemand die een afscheidsbrief stuurt aan zijn collega’s, omdat hij eruit wil stappen, die is verward. Alleen mogen wij deze mensen van Onno Hoes geen verwarde personen noemen.
De bijna 17-jarige Noa Pothoven uit Arnhem wil dood. Ze heeft anorexia en is depressief. Aangezien ze niet in aanmerking komt voor sterfhulp probeert ze het zelf met enige regelmaat. Ik las haar verhaal in de ‘app’ van mijn regionale krant. En ik voelde mij miskend. Ik ben 23 jaar ouder en ik wil ook een podium voor mijn depressie.
Als ik ergens depressief van zou worden dan is het wel Sinterklaas.
Het lukt me niet. Niet op eigen kracht tenminste. Ik ben dan ook niet sterk, maar tot nu toe wel sterk genoeg. Al heb ik daarbij wel hulp nodig. Praten is niet voldoende of het moet zijn dat ik onvoldoende praat. En dus slik ik clomipramine. Nu de dosis is verhoogd voel ik me weer stukken beter. Gelukkig.
De oplossing van mijn depressie zit in slechts vier letters. Ik hoef eigenlijk alleen maar van het woordje NIET verlost te worden. Hoe groot kan een problemen van vier letters nou zijn?
Een man die het gemeentehuis van Lingewaard in Bemmel ramt met een auto is verward. Een persoon die insteekt op willekeurige mensen is verward. Iemand die met een vrachtwagen inrijd op mensen, die is verward en iemand die een afscheidsbrief stuurt aan zijn collega’s, omdat hij eruit wil stappen, die is verward. Alleen mogen wij deze mensen van Onno Hoes geen verwarde personen noemen.