COLUMN: gratis nieuws

De ondernemersvereniging Heesch is het beu dat er niet-leden zijn die mee profiteren van de georganiseerde activiteiten. Deze ergernis vormt de basis voor het Centrum Management Heesch. Deze groep pleit voor een reclamebelasting. Immers dan moeten alle ondernemers mee betalen en is het ‘freeriden’ voorbij. Zelfregulering blijkt niet te werken en de overheid is nodig om te handhaven.

Ik moest hier aan denken toen ik weer eens zag hoe een website nieuws had overgenomen van een ander medium. Het stukje was weliswaar herschreven, maar de schrijver was niet bij het nieuwsfeit aanwezig geweest. Zo’n site profileert zich dan als nieuwsmedium over de rug van de feitelijke maker.

Een medium betaalt de nieuwsmaker (journalist, verslaggever, redacteur, fotograaf of cameraman) en een ander gaat dan gratis met het nieuws aan de haal. Ze nemen de berichten (soms letterlijk) over van een website. Deze copy-paste-writers vergaren op die manier bezoekers voor hun website. Niet door eigen inspanning, maar de inspanning van een professional.

Zelf zeggen deze hobbyisten dan dat ze er de bekendheid van de nieuwsmaker mee vergroten. Als ze aan bronvermelding doen dan is dat waar. Het neemt niet weg dat het weinig toegevoegde waarde heeft om hetzelfde bericht ook nog eens bij de maker te gaan lezen.

Internet betekent vooruitgang. Het heeft het werken voor de journalist zeker makkelijker gemaakt. Toch is het ook de bijl aan de wortel van de serieuze journalistiek. Vroeger was het weinig verleidelijk om de krant over te schrijven. Immers dan zou je het nieuws van gisteren morgen nog eens in je eigen krant brengen.

Internet gaat uit van een zelfregulerend vermogen. Als iets niet klopt dan zet het zichzelf wel recht. Dat zal op termijn zeker zo zijn. Toch is het kwaad dan vaak al geschied. Iemand is zwart gemaakt en dat beeld blijft hangen. Dat het verhaal niet klopte ontgaat altijd een deel van de oorspronkelijke lezers. Zo gaat een nieuwtje als een lopend vuurtje over het net.

Wel moeten deze nieuwtjes gemaakt blijven worden en liefst ook kloppend. Ik vraag me af of die copy-paste-writers daarbij stil staan als ze weer eens iets overnemen. Door al die ‘freeriders’ loont het voor mediabedrijven nauwelijks nog om personeel in dienst te nemen. Professionaliteit verdwijnt hierdoor.

Communicatiemedewerkers zien steeds vaker hun eigen teksten gepubliceerd en dat is lang niet altijd omdat deze goed geschreven zijn. Natuurlijk is de goede communicatiemedewerker blij met copy-paste-writers. Immers de boodschap zoals die bedoeld is wordt letterlijk overgenomen.

Als journalist wil je dat jouw inspanningen door zoveel mogelijk mensen beleefd worden, maar je wilt ook werk houden en daarvoor zijn inkomsten nodig. Het promoten van een artikel, bijvoorbeeld via Twitter, juich ik toe, maar het overnemen beschouw ik als jatten. Ik zou het fijn vinden als copy-paste-writers dat nu eens zouden beseffen, want voor je het weet wordt er een publicatiebelasting ingevoerd en dat is dan weer de bijl aan de wortel van het vrije internet.

Mike Boddé: “ik ben gelukkig”

Mike Boddé leest voor uit eigen werk. Foto: Jolwin Dobbelsteen

BasisBibliotheek Maasland houdt maandelijks verschillende lezingen. Boeken gaan zo nog meer leven. De lezingen zijn voor iedereen toegankelijk, maar voor bibliotheekleden extra voordelig. In de bibliotheek Oss sprak muzikant, dichter en cabaretier Mike Boddé over zijn depressie. Hij schreef over die zeven heftige jaren het boek ‘Pil, een blik achter de schermen van een depressie’. Naar aanleiding van dit boek volgde ook een cd en een theatertour.

Mike Boddé in WanWeek over zijn depressie

COLUMN: ‘Gelukkig, maar…’

“We kunnen niet alles weten, gelukkig maar”, dat zei fractievoorzitter Peter van Boekel van het CDA Bernheze zondag 6 november 2011 in Politiek café Brug in Heesch. Deze uitspraak zal hem nog lang nagedragen worden. Volgens VVD-gedeputeerde Bert Pauli is het een doodzonde om deze opmerking in een debat te maken. Peter van Boekel verloor het debatje dan ook van zijn opponent Theo van der Heijden van de SP.

Het debat ging over de voorgenomen samenvoeging van Bernheze en Maasdonk. Van Boekel en zijn CDA zijn voor en Van der Heijden en diens SP tegen. VVD’er Bert Pauli vond Van der Heijden sterker, maar daarbij zal het wel toeval geweest zijn dat Pauli zelf eigenlijk ook niets voor een samenvoeging van Bernheze en Maasdonk voelt.

Peter van Boekel had natuurlijk gelijk met zijn uitspraak dat je niet alles kunt weten. Hij liet zijn eerlijke kant zien en dat werd genadeloos afgestraft. Je moet als politicus namelijk doen alsof je wel alles weet. Daarom is hard rijden niet gevaarlijk, wordt het veiliger door te snijden in de geestelijke gezondheidszorg en is er sowieso geen armoede. Dat laatste werd gezegd door onze premier; net als Pauli ook een VVD’er.

Ik zou gek worden als ik alles zou weten. Al was het maar omdat iedereen me dan om raad zou komen vragen. Het spreekwoord luidt niet voor niets: “geluk is met de domme en zaligheid met de onwetende”.

Om alles te weten moet je alles lezen, zien en horen, dat kan niet. Peter van Boekel is daar eerlijk over. Een zeldzame eigenschap voor een politicus. Zeker ook binnen het CDA, waar landelijk schijnheiligheid zegeviert. Mauro is daar een voorbeeld van. En hoewel je niet alles kunt weten ga ik er toch vanuit dat Peter van Boekel ook ziet dat het ooit zo keurige CDA is afgegleden. Ik zie Peter van Boekel als een aardige en meelevende man, die het beste met ons voor heeft, maar in Godsnaam wat doet hij nog bij die club?

Moet hij dan als een Marcel van Dam de partij de rug toe moet keren als het tegen zit. Ja, want al weet ook ik niet alles, toch zie ik Peter van Boekel zijn partij niet tot rede brengen. Daarvoor is hij als fractievoorzitter in Bernheze toch te onbeduidend. Hij is wel een groot filosoof dankzij zijn opmerking “we kunnen niet alles weten, gelukkig maar..”. Maar ik denk eigenlijk dat zijn zin niet af was. Je sluit een zin immers niet af met maar; Maar is een voegwoord om een tegenstelling aan te geven.

Het debat in politiek café Brug in Heesch ging over de financiële positie van Maasdonk. Theo van der Heijden vond dat deze duidelijk had moeten zijn voor de stemming over de herindeling. Overigens niet dat de SP dan voor herindelen was geweest, maar over die financiële positie zei Peter van Boekel dus: “We kunnen niet alles weten, gelukkig maar”. De zaal barstte in lachen uit, maar zijn zin was nog niet af.

Ik denk dat Peter van Boekel had willen zeggen: “gelukkig maar kunnen we dat nog uitzoeken in de herindelingscan voordat we werkelijk tot herindelen over gaan”. En is dat niet precies wat er de komende tijd gaat gebeuren???