Laat Ze Maar Praten
depressiedagboek (podcast)
Vriendschappen tussen een man en een vrouw brengen vroeg of laat altijd seksuele spanningen met zich mee. De Arabische filosofie heeft het in die zin goed bekeken door vrouwen te sluieren. Ik stel voor dat alle vrouwen in ons land dat voorbeeld volgen en voortaan in een vormeloze wijde jurk over straat gaan. Volgens mij bevordert dat de gelijkwaardige communicatie.
Ineens vallen de bomen aan weerszijden van de Brand in Zeeland me op. Ze maken van deze toegangsweg tot het dorp een laan. Het was me niet eerder opgevallen en dat terwijl ik al praktisch mijn hele leven in Zeeland woon. Het is alsof je de schoonheid pas gaat waarderen als je er afscheid van neemt.
Het is slechts aan wederkerigheid te wijten dat ik me meer thuis voel bij ‘socialisten’ dan bij ‘liberalen’. Eigenlijk ben ik helemaal niet zo ruimdenkend en vol van naastenliefde. Misschien wordt het tijd eens ‘eerlijk’ in de spiegel te kijken. Ik gun vooral anderen welvaart en voorspoed in de hoop dat het mij ook wordt gegund.
“Als morgen de dijken breken dan willen wij ook opgevangen worden”, deze uitspraak is van Mart (24). Hij ik kandidaat in het EO-programma: ‘Rot op naar je eigen land’. In dit programma reizen zes twintigers van Nederland naar het Midden-Oosten. Ze volgen de omgekeerde vluchtelingenroute. De uitspraak van Mart zette mij aan het denken.
De kerstboom gaat weer voor 48 weken de doos in. De lampjes worden opgeborgen. De warmte moet weer van de cv komen en voor verlichting moet je hopen dat het weer meewerkt. Ik word er weemoedig van. Alleen is het idiote dat ik niet merk dat ik ervan geniet als de kerstboom staat. En nog veel erger: ik vind het ronduit vervelend om het ding op te zetten. Ik heb pas genoten als het voorbij is.
Iedereen kan het op enig moment gebruiken en meestal heb je er dan toch niets aan, dat is wat advies is. Het mooie aan advies is, is dat het nooit negatief bedoeld is. Zelfs niet als het om een reisadvies gaat.