Laat Ze Maar Praten
depressiedagboek (podcast)
Het is nu al enige jaren geleden dat ik geschaard kon worden onder de benaming ‘journalist’. Niet dat ik mezelf ooit zo genoemd heb, want ik heb altijd gevonden dat ik daarvoor teveel een mening heb. Ik zag mezelf als radiomaker, nieuwslezer en verslaggever, maar niet als journalist. Ik wil namelijk door iedereen aardig gevonden worden en dan wordt het lastig om journalistiek te bedrijven.
Vreemde vogels zien we liever niet komen. Op verschillende plaatsen komen inwoners van ons overbevolkte landje in verzet. Ze gaan de strijd aan tegen hun angst. En met bijna 17 miljoen inwoners is het hier ook best druk. Toch verbazen mij de zorgen over de komst van nieuwe Nederlanders. Er is zoveel meer om bang voor te zijn.
Heesche filmliefhebbers werden maandagavond weggehouden bij cultureel centrum De Pas vanwege de drukte van protestanten en/of relschoppers. De film die geprogrammeerd stond was ‘Far from the madding crowd’, dat betekent ironisch genoeg ‘ver van de drukte’. En ver (genoeg) van die drukte heb ik me weer zitten ergeren aan de schreeuwende, scheldende en vooral rellende minderheid.
Er hoeft geen allochtoon negatief in het nieuws te komen of Geert Wilders geeft een reactie. De media hoeven er niet eens om te vragen. En zijn mening haalt ook alle krantenkolommen en actualiteitenrubrieken. Als zijn aanhangers met vuurwerk gaan gooien, tegen hekken trappen of een bepaald soort groet brengen dan zwijgt de Limburgse onheilsprofeet.
“Hij zegt tenminste waar het op staat” of “Hij durft het wel te zeggen”, met zulke woorden verdedigt de ‘gewone’ man zijn afkeer van al het vreemde. De meesten durven het namelijk zelf ook niet hardop te zeggen. Wat mij verbaast is dat de stap naar geweld sneller is gezet dan dat het woord wordt gesproken.
Het lezen van de krant leidt doorgaans tot het verpesten van je humeur. Echter: vanochtend begon mijn dag goed met de opening van De Volkskrant: “Gemeenten willen bijstand versoepelen.” Ik dacht fijn, eindelijk realiteitszin. Hulde voor Amsterdam, Eindhoven & Nijmegen. En als ik het artikel slechts voor tweederde gelezen zou hebben dan was ik nu nog vrolijk.