Wel een plaat voor m’n kop, maar geen blad voor mijn mond. Liever zout (in de wond) dan (de) zoet(e lieve vrede bewaren). Mijn grote hart laat zich niet verworden tot een moordkuil en dus kun jij mogelijk mijn bloed wel drinken. Leve artikel 7 van de (Nederlandse) grondwet!
Cabaretier Youp van ’t Hek is van MIJN voetstuk gevallen. Waarschijnlijk zal hem dat koud laten, maar mij doet het des te meer. De aanleiding is zijn column ‘Openhartig’ in het NRC. In zijn doel om te shockeren is hij bij mij in elk geval geslaagd. Ik weet alleen niet of ik nu boos, verdrietig of verbaasd ben en dat brengt mij in verwarring.
Donald Trump is de 45e president van de Verenigde Staten. Op zich logisch, want als je uit twee kwaden kunt kiezen dan ga je voor diegene die nog niet bewezen heeft incapabel te zijn. Dat Trump halve waarheden verkondigde en een worst heeft voorgehouden, die door eenieder zelf gedraaid moet worden, maakt niets uit. Het is hoop die doet leven. Mensen willen sprookjes en kiezen uit verlangen.
De problemen bij de Kinderboerderij Uden zijn een prima voorbeeld van wat er mis is met de arbeidsmarkt in Nederland. Binnen veel vrijwilligersorganisaties wordt er ook gewerkt door (gesubsidieerde) arbeidskrachten en hierdoor wordt regulier werk niet meer zo gezien en gewaardeerd. De gemeente Uden handelt hypocriet door enerzijds de Kinderboerderij Uden aan te merken als vrijwilligersorganisatie en anderzijds te (laten) gebruiken als reïntegratieplek.
Aangespoord door de meest agressieve forumreacties predikt het Brabants Dagblad geweld. De Osse burgemeester Wobine Buijs moet een groep gewelddadige jongeren met harde hand aanpakken. De krant vergeet dat geweld doorgaans leidt tot meer geweld. Een stevig gesprek met daarbij een passende taakstraf en een sanctie om de schade te verhalen zouden afdoende moeten zijn. Zeker nu de Osse bevolking al voor eigen rechter heeft gespeeld.
Minister Edith Schippers (VWS) vindt dat er te weinig wordt gesproken over depressie. De volksgezondheidsminister heeft daarom een campagne gelanceerd om deze volksziekte nummer een bespreekbaar te maken. Volgens de Rijksoverheid worstelt een op de twintig Nederlanders jaarlijks met een depressie, onder jongeren zou dat zelfs een op de vijftien zijn, zo weet RTL Nieuws. In plaats van het voorkomen van depressies moet het taboe erop doorbroken worden. Maar hoe wil je begrip voor iets kweken als de patiënt zelf al nauwelijks wil accepteren dat hij ziek is?