Laat Ze Maar Praten
depressiedagboek (podcast)
Ik ben een onontdekte schrijver, een niet opgemerkte radiomaker en misschien wel een briljante leraar in de dop. Jij kent me wel, jij leest mijn stukjes en bent daarmee een vriend. Ik ken jou niet tenzij jij mij “leuk vindt” of een reactie achterlaat. Ik ken jouw behoeftes dus niet, maar als je verlangt naar een positieve column, lees dan alsjeblieft niet verder. Ik wil je niet irriteren, hooguit na laten denken, soms laten glimlachen, maar vooral gehoord en dus gelezen worden.
Iets wat een kinderfeest had moeten zijn is een bron van ellende geworden: Sinterklaas! Ik stel voor om er dan maar helemaal mee te stoppen. Laten we de Sint begraven en zijn verjaardag voortaan niet meer vieren. De Sint hoeft er niet eens meer dood voor te gaan, want dat is hij al sinds 342.
Nooit zullen wij in Zeeland nog loskomen van De Morgenzon. Het swingende kindcentrum heeft de naam van de voormalige discotheek gekregen. Niet echt verrassend en daarom had ik geen suggestie ingestuurd. De uitkomst stond bij voorbaat al vast. Wel ben ik benieuwd naar de overige 64(!) suggesties, die moeten immers wel heel erg slecht zijn anders waren ze niet terzijde geschoven.
Het moeten de woorden van Harrie Jekkers zijn geweest waardoor ik als tienjarige al snapte dat ik getuige was van een historisch moment in de geschiedenis. Het was dat moment dat ik besloot een levensboek aan te leggen met nieuwsgebeurtenissen die me raakten.
Goed nieuws is geen nieuws, dacht ik vanmorgen toen ik de opening van het Brabants Dagblad las: “meer weten en minder vakken”. Wellicht wordt dit voorstel in het onderwijs niet met gejuich ontvangen, maar ik ben blij, want er is nog nooit zo snel naar mij geluisterd!
We zijn allemaal spanningzoekers geworden. We hollen van de ene uitdaging in de andere en willen onze behoeftes zo snel mogelijk bevredigd zien. Zijn wij nog wel in staat om ons zelf te verdiepen?