Wel een plaat voor m’n kop, maar geen blad voor mijn mond. Liever zout (in de wond) dan (de) zoet(e lieve vrede bewaren). Mijn grote hart laat zich niet verworden tot een moordkuil en dus kun jij mogelijk mijn bloed wel drinken. Leve artikel 7 van de (Nederlandse) grondwet!
Kritische vragen stellen, ontwikkelingen registreren en reportages omlijsten met geluid of muziek. Ik heb er ruim tien jaar van genoten. Het afscheid valt me al enkele jaren zwaar, maar ik leg me er nu bij neer. Ik ga op zoek naar een nieuwe professie. Hopelijk één die me wel gelukkig laat zijn.
Dit stukje gaat niet over de knorrige uitkeringstrekker van in de vijftig, die midden jaren negentig een hit had met “Op de camping”. Sterker: Ik kan me niet eens herinneren dat mijn ome Henk ooit op vakantie ging. Zijn uitstapjes bestonden uit wedstrijden van Achilles ’29 en dan bijvoorkeur als ze tegen De Treffers moesten spelen.
Ik heb mijn eigen zaak opgeheven. Was overigens niet zo’n moeilijke beslissing: Ik hoefde alleen even de balans op te maken. De beslissing is makkelijker dan het beantwoorden van de vraag: “Wat ga je nu doen?”
Ik schijn nogal negatief te zijn. Volgens sommige ben ik een zeikerd. Beide kritiek waar je niets mee kunt. Immers zowel negatief als zeikerd is een kwalificatie, maar het bevat niet de broodnodige verdieping om iets aan deze kwalificaties te kunnen doen. Lief, attent, knap, zorgvuldig, aandachtig zijn ook waardeoordelen, maar wel van een soort die leuker zijn om te horen.
Beste buren, komende zaterdag vieren wij een tuinfeestje. Mogelijk ervaren jullie overlast. Alvast excuses. Met vriendelijke groet, de achterburen van nummer 7.
Hiep hoi: Ik ben uitgenodigd om te publiceren op LinkedIn. Ik ontving een mail met de woorden: “You’re invited to publish on LinkedIn”. Of ik even mijn kennis en kunde wil delen met de gebruikers van LinkedIn. Ik kan zo immers perfect m’n kennis en kunde etaleren.