Verhuisplicht is non-discussie

Een burgemeester is de eerste burger van een gemeente. Deze hoort dus in de gemeente te wonen waar hij/zij de scepter zwaait. Verder zijn regels, regels en moet zeker een burgemeester zich daar aan houden. Hij is namelijk ook het hoofd van politie en heeft daarmee een voorbeeldfunctie.

Toch hoeft Marnix Bakermans wat mij betreft niet naar Landerd te verhuizen. En dat heeft niets met de afstand te maken. Hij woont inderdaad dichterbij het gemeentehuis in Zeeland dan de inwoners van Schaijk of Reek. En dat is trouwens niet op drie, maar 4,4 kilometer afstand. Ik vind verhuizen onzin aangezien onze gemeente toch niet toekomstbestendig is.

In een politiekklimaat waar een college een motie van afkeuring krijgt, terwijl alleen de burgemeester verantwoordelijk was voor de aanval op de persvrijheid, een gemeenteraad niet kritisch durft te opereren tijdens een raadsenquête en de ambtenaren de dienst uit maken in het gemeentehuis zal de provincie Brabant wel snel aansturen op het opheffing.

Ik vind het daarom ook stuitend dat de Commissaris van de Koningin op 27 september 2012 heeft gezinspeeld op de aanschaf van een ambtswoning. Deze zou “hier en daar echt weer ‘in’ zijn”, aldus Wim van de Donk. Alsof Landerd de afgelopen tijd al niet genoeg geld over de balk smijt. Ik heb het dan niet alleen over de dubbele publicatie van de gemeentepagina’s en het bijbehorende kort geding, maar ook de komst van het kindcentrum in Zeeland. Om nog maar te zwijgen over de financiële consequenties als het college van B&W wel gevolg had gegeven aan de motie van afkeuring vanwege die rel rond de gemeentepagina’s.

Ik snap dat Progressief Landerd van de verhuisplicht geen halszaak wil maken, want deze geldt in principe ook voor wethouders. Zo woont Hetty Tindermans nog altijd in Mierlo terwijl de VNG toch duidelijk stelt: “Een te benoemen wethouder hoeft niet uit de gemeente zelf te komen, maar zal zich vervolgens na benoeming wel daar moeten vestigen.” Dat raadslid van Progressief Landerd Jacques Pijnappels de nieuwe burgemeester dan toch aan diens verhuisplicht wil houden is opmerkelijk, tenzij dit alles te maken heeft met zijn afkomst. Pijnappels verkaste rond de vorige verkiezingen van Uden naar Zeeland. Zou hij dit daarom ook van Bakermans willen?

Het siert de RPP dat het de verhuisplicht nader wil onderzoeken, maar dat zie ik toch meer als onnodig geld uitgeven. Burgemeesters beklaagden zich in Binnenlands Bestuur van 20 februari 2009 over de verplichte verhuizing zonder dat het Rijk daarvoor iets geregeld heeft. Toch lijkt het mij dat een burgemeesterskandidaat hiervan op de hoogte is en dat deze door te solliciteren met een verhuizing instemt. Dit geldt dus ook voor Marnix Bakermans. Alleen zou hij wat mij betreft respijt moeten krijgen omdat de toekomst van Landerd onzeker is, ondanks de ambitie van het gemeentebestuur om zelfstandig te blijven, want ons college van B&W zit er de laatste tijd wel vaker langs.

Breken met Arena zwaktebod

Landerd mag zich gelukkig prijzen met een weekblad als de Arena. Het blad is journalistiek alles wat de gemeentepolitiek in Landerd niet is; kritisch, objectief en professioneel. Bij Arena werken echte journalisten en niet zoals bij De Omroeper een stel knippers en plakkers. Journalistiek is kritische vragen stellen, scherpe analyses maken en prikkelend aanzetten tot denken.

Broer Oscar Pistorius slachtoffer van smaad

Hoe heet de broer van de Zuid-Afrikaanse atleet Oscar Pistorius? Als de media hun werk ethisch goed hadden gedaan dan had u het antwoord nu (nog) niet geweten. Het op zichzelf staande feit dat de broer van Oscar betrokken is bij een dodelijk verkeersongeval is namelijk irrelevant voor de zaak van de atleet, die topmodel Reeva Steenkamp doodschoot.

OPINIE: Zeg maar nee…

“Politici zijn draaikonten”, dat hoor je vaak als journalist. Vaak gevolgd door: “waarom zou ik stemmen, het maakt niks uit, want ze doen toch wat ze zelf willen!”. Als je goed luistert dan staan deze twee uitspraken met elkaar in tegenstelling: immers, als een politicus niet van mening mag veranderen doet hij inderdaad wat hij zelf wil.

Column van WanWeek door Jolwin Dobbelsteen

Goed luisteren, dat is ook wat het CDA Bernheze naar de deelnemers aan de herindelingsenquête gaat doen, dat zei raadslid Ruud van der Linde vorige week in WanWeek. Ik hoorde hierin dat de stekker uit het herindelingsproces tussen Maasdonk en Bernheze zou gaan. Maar heb ik dan wel ‘goed geluisterd’?

Het CDA zei ook de uitslag van de enquête te respecteren. Als je dat doet, dan ga je niet zoals fractieleider Jan Bouwman van de Onafhankelijke Politieke Groepering OPG de representativiteit in twijfel trekken, omdat MAAR 27,4 procent een geldig enquêteformulier heeft teruggestuurd.

Het maakt namelijk niet uit hoe hoog de opkomst is. Het betrouwbaarheidspercentage is van belang. Politici die dat niet accepteren hoeven zich nooit meer iets gelegen te laten liggen aan opiniepeilingen, want zelden tot nooit zijn deze afgenomen onder een representatieve meerderheid.

In Bernheze en Maasdonk is geprobeerd zo’n representatieve enquête onder alle inwoners van 16 jaar en ouder af te nemen, maar is dat niet gelukt. Een meerderheid van de inwoners heeft daar namelijk gewoon géén zin in. Die interesseert het namelijk niets wat er gebeurd, maar dat wil niet zeggen dat je niet naar invullers van de enquête moet luisteren. Immers dat is de enige mening die je wel kunt weten.

De kunst is goed naar die inwoners te luisteren. De voorstanders van de fusie moeten zich nog maar eens afvragen waarom zij voor een enquête en niet voor een referendum hadden gekozen. Ze wilden toch géén simpel ja of nee horen? Ze wilden argumenten.

Argumenten zijn namelijk weerlegbaar. De inwoners vrezen grootschaligheid en dat ze er financieel op achteruitgaan. Bovendien hebben ze nauwelijks binding met elkaar. Maar zijn dat nou argumenten om de fusie te stoppen?

Bernheze redt het op termijn sowieso niet alleen en zal dus grootschaliger worden. Ook worden veel taken van het rijk naar de gemeenten gedelegeerd, waardoor de lasten omhoog zullen moeten. En het argument van binding zegt al helemaal niets.

Heeswijk en Dinther zijn in 1969 samengevoegd en ook daar voelt men zich nog steeds Heeswijker of Dinthernaar. Er zijn twee fanfares, twee gemeenschapshuizen, twee voetbalclubs en twee kerken. Kortom het is niet zo erg om géén binding met elkaar te hebben.

Angst mag volgens wethouder Rein van Moorselaar geen raadgever zijn. Waarnemend burgemeester Jan Boelhouwer zaait die volgens hem door in DeMooiBernhezeKrant aan te voeren dat Den Bosch haar zware industrie op Heesch-West gaat dumpen.

Is dat een schrikbeeld of realiteit. Den Bosch zit al voor een veel groter bedrag in dit bedrijventerrein dan Bernheze en Maasdonk samen. Terwijl op die grond wel het industrieterrein komt, tenzij Maasdonk inderdaad naar Den Bosch gaat.

De kunst is dus om inderdaad goed te luisteren, want zoals de NCRV zegt in haar slogan: als je echt heel goed luistert, hoor je zoveel meer. De voorstanders van de herindeling kunnen dus met een gerust hart het fusieproces voortzetten.  En dan stel ik voor om Landerd er dan ook maar meteen bij te nemen.

Wat mij weer brengt bij een andere reclameslogan. Die van de Délichoc-koekjesreclame uit de jaren ’80: zeg maar nee, dan krijg je er twee…. Toevallig!

En Bernheze mogelijk ook nog een nieuwe coalitie van ABB, CDA, OPG en VVD