Laat Ze Maar Praten
depressiedagboek (podcast)
Cabaretier Youp van ’t Hek is van MIJN voetstuk gevallen. Waarschijnlijk zal hem dat koud laten, maar mij doet het des te meer. De aanleiding is zijn column ‘Openhartig’ in het NRC. In zijn doel om te shockeren is hij bij mij in elk geval geslaagd. Ik weet alleen niet of ik nu boos, verdrietig of verbaasd ben en dat brengt mij in verwarring.
Vriendschappen tussen een man en een vrouw brengen vroeg of laat altijd seksuele spanningen met zich mee. De Arabische filosofie heeft het in die zin goed bekeken door vrouwen te sluieren. Ik stel voor dat alle vrouwen in ons land dat voorbeeld volgen en voortaan in een vormeloze wijde jurk over straat gaan. Volgens mij bevordert dat de gelijkwaardige communicatie.
Ik ben een ‘Wegkijker’, die conclusie viel mij verledenweek zaterdag via Twitter ten deel. Ik moet toegeven dat ik het aanvankelijk las als een verwijt van een betweterige journalist (of is dat een pleonasme). In dit geval kan ik alleen maar toegeven dat hij het inderdaad goed gezien heeft. Ik wil het soms gewoon niet meer zien.
Ik heb een zwak voor de Vlamingen. De kunst van het levensgenieten verstaan zij wellicht net iets beter dan in Zuid-Nederland. Brabant gaat prat op het Bourgondische, maar steekt toch schril af bij België. Alleen: hoe moet ik het masochistische van de Vlamingen plaatsen? Hierbij een poging…
Bij halfom dacht ik tot afgelopen zaterdag vooral aan gemengd gehakt (rund- & varkensvlees), maar het blijkt ook een mix van bier te zijn. Oud-bruin wordt bij pilsener gegoten om de bittere smaak te verzachten. Vooral in Limburg wordt het nog zo gedronken en laat ik daar op een ‘fiëst’ zijn geweest.
Ik scheid depressieve columns af. Dit tot grote ergernis van mijn vrouw. Die verzucht, tot mijn ergernis; “Moet dat nou?” Ik reageer geïrriteerd: “Ja”, niet omdat een ander het anders doet, maar juist omdat een ander het niet doet. Ik vertel verhalen waarvan ik vind dat, hoe pijnlijk ook, deze verteld moeten worden.