Engelstaligen zijn echt in je geïnteresseerd, terwijl Nederlanders alleen sociale interesse tonen. Hoe vaak hoor je niet de vraag: “Alles goed?” Als je hier eerlijk op antwoordt, wordt dit je nooit meer gevraagd en als je er sociaal wenselijk op antwoordt dan lieg je!
We zijn allemaal spanningzoekers geworden. We hollen van de ene uitdaging in de andere en willen onze behoeftes zo snel mogelijk bevredigd zien. Zijn wij nog wel in staat om ons zelf te verdiepen?