De titel doet wellicht vermoeden dat dit stukje over zeurende mensen in de bijstand gaat, maar niets is minder waar. Ik wil het hebben over betaalbare zorg, of zoals OHRA ze noemt: elastische kousen.
Tag archieven: Gezondheidszorg
Voorspelbaar einde of word vervolgd?
De politieke discussie over van de raadsenquête naar aanleiding van de omstreden bouwvergunning voor de Zeelandse geitenstal had een voorspelbaar einde. De hoofdverantwoordelijke had al voor de raadsenquête de handdoek in de ring gegooid. Verder zou het wel erg lomp zijn geweest om de enige nog zittende bestuurder te slachtofferen, omdat er nou eenmaal een daad gesteld moest worden. En dus mocht Peter Raaijmakers van welzijn blijven en bleef een bestuurscrisis uit.
Excuses voor de vorm
De negatieve opvattingen over de gemeente Landerd komen niet door het gemeentebestuur of het ambtelijk apparaat. Deze zijn ook niet te wijten aan het steeds verder uitgeklede centrum van Zeeland of het gebrek aan cohesie tussen de dorpen Schaijk, Reek & Zeeland. Nee, de media zijn verantwoordelijk voor het negatieve beeld van Landerd in den lande. Deze opvatting heeft scheidend burgemeester Doorn. En haar mening is mij een doorn in het oog.
Door het stof ging burgemeester Willy Doorn maandagavond tijdens de vergadering over de raadsenquête naar de bouw van een geitenstal in Zeeland. De gemeente gaf een vergunning af terwijl er een bouwstop gold. Het college wilde de vergunning niet, maar de ambtenaren gaven deze toch af. Immers de bouwstop zou alleen gelden voor nieuwe aanvragen.
De burgemeester verdedigde haar ambtenaren te vuur en te zwaard en ging zelfs het gevecht aan met het provinciebestuur. Opmerkelijk als je die vergunning zelf ook liever niet had afgegeven omdat je dorp het episch centrum van de Q-koorts epidemie is. Toch blijkt dit argument minder zwaar te wegen als je als burgemeester het op moet nemen voor je ambtenaren.
Achteraf misschien niet de beste keus en dus bood burgemeester Doorn maandagavond ruimhartig haar excuses aan. Niet alleen aan de raadsleden, maar ook aan de inwoners van Landerd die de extra vergadering konden volgen via de lokale televisie. De vraag is alleen wat haar excuses waard zijn. Het was namelijk haar laatste raadsvergadering.
Burgemeester Doorn sloot af met een enorme opsomming van wat zij in negen-en-halfjaar bereikt had met haar ambtenaren en collegeleden: basisschool De Regenboog, uitbreiding van dorpshuis de Phoenix, verschillende woningbouwplannen, een kindcentrum in Zeeland en nog veel meer zaken, die ik niet onthouden heb.
Door in één vergadering eerst het boetekleed aan te trekken en vervolgens de loftrompet over jezelf af te steken rijst bij mij de vraag hoe serieus we haar excuses moeten nemen. En dat ze dan de negatieve beeldvorming over Landerd ook nog aan de media toeschrijft geeft helemaal blijk van een gebrek aan zelfreflectie. Het brengt bij mij een heel kinderachtig rijmpje naar boven: “Sorry mijn naam is Corry en mijn achternaam Fles. Ik deed het lekker expres”.
Adieu Willy Doorn, euh… Ik bedoel Corry Fles.
Kamerleden moeten ‘niet zeuren’
Kamerleden hebben psycohologische bijstand nodig. Dat betoogde oud-kamerlid Jan Boelhouwer woensdag 25 april in het Brabants Dagblad. Volgens Boelhouwer zit de maatschappij niet op oud-kamerleden te wachten, zo las ik met verbazing.
Jan Boelhouwer is momenteel waarnemend burgemeester in Bernheze. In die gemeente wist hij zich snel geliefd te maken. Daarnaast wil ook zijn vorige tijdelijke werkgever Gilze en Rijen hem terug. Ik snap daarom niet dat hij deze oproep deed, tenzij hij graag dit compliment terug wil lezen.
Ik geloof best dat veel van de huidige kamerleden wanhoop, twijfel en onzekerheid over de toekomst ervaren. Daarin staan ze overigens absoluut niet alleen. Duizenden mensen met psychische problemen ervaren hetzelfde. En ook zij voelen zich buiten de maatschappij geplaatst, en ook zij krijgen niet de kans om hun verdriet in de media te uiten, alsof dat trouwens iets helpt.
Ik vind dat een meerderheid van de kamerleden het recht op psychologische bijstand heeft verspeeld. Geestelijke problemen zag dit deel als ‘zeuren’ toen ze instemden met een eigen bijdrage van €200,- per behandelingstraject. Een bijdrage die kamerleden met hun ‘gouden’ wachtgeldregeling zelf in elke geval wel makkelijk op kunnen hoesten.