Willy Doorn; Foto: Arena Lokaal
Kritiek leveren op iemand die afscheid heeft genomen wordt doorgaans uitgelegd als natrappen. Al dagen twijfel ik daarom of ik spijt moet hebben van een door mij verstuurde tweet: “Dit is de beloning als je het in Landerd verprutst met een geitenstal en de media”. Een reactie op het bericht in het Brabants Dagblad dat burgemeester Willy Doorn bij haar afscheid benoemd is tot ereburger.
HILVERSUM – De zelfredzaamheid van de samenleving. Het is de oplossing voor alles volgens de VVD. Maar met 613.000 werklozen (en er komen er elke maand 20-duizend bij) en slechts 100-duizend vacatures is de oplossing niet zo eenvoudig. Bovendien sluiten de opleidingen van de werkzoekenden onvoldoende aan op die vacatures. Omscholen?! Je vooropleiding bepaalt of dat zinvol is! Stoppen met pretstudies? Nee, maar het mogen er wat mij betreft wel wat minder. Opleiden voor de bijstand lijkt mij maatschappelijk onverantwoord. Onder je niveau gaan werken? Prima, maar beperk je daarmee ook niet een ander zijn arbeidskansen? Nee, dit vraagstuk is niet simpel. En ja, daarom mogen we van de overheid een inspanning verwachten. Roepen dat je het zelf maar uit moet zoeken, omdat iedereen zelfredzaam moet zijn is mij te kort door de bocht.
De negatieve opvattingen over de gemeente Landerd komen niet door het gemeentebestuur of het ambtelijk apparaat. Deze zijn ook niet te wijten aan het steeds verder uitgeklede centrum van Zeeland of het gebrek aan cohesie tussen de dorpen Schaijk, Reek & Zeeland. Nee, de media zijn verantwoordelijk voor het negatieve beeld van Landerd in den lande. Deze opvatting heeft scheidend burgemeester Doorn. En haar mening is mij een doorn in het oog.
Door het stof ging burgemeester Willy Doorn maandagavond tijdens de vergadering over de raadsenquête naar de bouw van een geitenstal in Zeeland. De gemeente gaf een vergunning af terwijl er een bouwstop gold. Het college wilde de vergunning niet, maar de ambtenaren gaven deze toch af. Immers de bouwstop zou alleen gelden voor nieuwe aanvragen.
De burgemeester verdedigde haar ambtenaren te vuur en te zwaard en ging zelfs het gevecht aan met het provinciebestuur. Opmerkelijk als je die vergunning zelf ook liever niet had afgegeven omdat je dorp het episch centrum van de Q-koorts epidemie is. Toch blijkt dit argument minder zwaar te wegen als je als burgemeester het op moet nemen voor je ambtenaren.
Achteraf misschien niet de beste keus en dus bood burgemeester Doorn maandagavond ruimhartig haar excuses aan. Niet alleen aan de raadsleden, maar ook aan de inwoners van Landerd die de extra vergadering konden volgen via de lokale televisie. De vraag is alleen wat haar excuses waard zijn. Het was namelijk haar laatste raadsvergadering.
Burgemeester Doorn sloot af met een enorme opsomming van wat zij in negen-en-halfjaar bereikt had met haar ambtenaren en collegeleden: basisschool De Regenboog, uitbreiding van dorpshuis de Phoenix, verschillende woningbouwplannen, een kindcentrum in Zeeland en nog veel meer zaken, die ik niet onthouden heb.
Door in één vergadering eerst het boetekleed aan te trekken en vervolgens de loftrompet over jezelf af te steken rijst bij mij de vraag hoe serieus we haar excuses moeten nemen. En dat ze dan de negatieve beeldvorming over Landerd ook nog aan de media toeschrijft geeft helemaal blijk van een gebrek aan zelfreflectie. Het brengt bij mij een heel kinderachtig rijmpje naar boven: “Sorry mijn naam is Corry en mijn achternaam Fles. Ik deed het lekker expres”.
Adieu Willy Doorn, euh… Ik bedoel Corry Fles.
Een burgemeester is de eerste burger van een gemeente. Deze hoort dus in de gemeente te wonen waar hij/zij de scepter zwaait. Verder zijn regels, regels en moet zeker een burgemeester zich daar aan houden. Hij is namelijk ook het hoofd van politie en heeft daarmee een voorbeeldfunctie.
Toch hoeft Marnix Bakermans wat mij betreft niet naar Landerd te verhuizen. En dat heeft niets met de afstand te maken. Hij woont inderdaad dichterbij het gemeentehuis in Zeeland dan de inwoners van Schaijk of Reek. En dat is trouwens niet op drie, maar 4,4 kilometer afstand. Ik vind verhuizen onzin aangezien onze gemeente toch niet toekomstbestendig is.
In een politiekklimaat waar een college een motie van afkeuring krijgt, terwijl alleen de burgemeester verantwoordelijk was voor de aanval op de persvrijheid, een gemeenteraad niet kritisch durft te opereren tijdens een raadsenquête en de ambtenaren de dienst uit maken in het gemeentehuis zal de provincie Brabant wel snel aansturen op het opheffing.
Ik vind het daarom ook stuitend dat de Commissaris van de Koningin op 27 september 2012 heeft gezinspeeld op de aanschaf van een ambtswoning. Deze zou “hier en daar echt weer ‘in’ zijn”, aldus Wim van de Donk. Alsof Landerd de afgelopen tijd al niet genoeg geld over de balk smijt. Ik heb het dan niet alleen over de dubbele publicatie van de gemeentepagina’s en het bijbehorende kort geding, maar ook de komst van het kindcentrum in Zeeland. Om nog maar te zwijgen over de financiële consequenties als het college van B&W wel gevolg had gegeven aan de motie van afkeuring vanwege die rel rond de gemeentepagina’s.
Ik snap dat Progressief Landerd van de verhuisplicht geen halszaak wil maken, want deze geldt in principe ook voor wethouders. Zo woont Hetty Tindermans nog altijd in Mierlo terwijl de VNG toch duidelijk stelt: “Een te benoemen wethouder hoeft niet uit de gemeente zelf te komen, maar zal zich vervolgens na benoeming wel daar moeten vestigen.” Dat raadslid van Progressief Landerd Jacques Pijnappels de nieuwe burgemeester dan toch aan diens verhuisplicht wil houden is opmerkelijk, tenzij dit alles te maken heeft met zijn afkomst. Pijnappels verkaste rond de vorige verkiezingen van Uden naar Zeeland. Zou hij dit daarom ook van Bakermans willen?
Het siert de RPP dat het de verhuisplicht nader wil onderzoeken, maar dat zie ik toch meer als onnodig geld uitgeven. Burgemeesters beklaagden zich in Binnenlands Bestuur van 20 februari 2009 over de verplichte verhuizing zonder dat het Rijk daarvoor iets geregeld heeft. Toch lijkt het mij dat een burgemeesterskandidaat hiervan op de hoogte is en dat deze door te solliciteren met een verhuizing instemt. Dit geldt dus ook voor Marnix Bakermans. Alleen zou hij wat mij betreft respijt moeten krijgen omdat de toekomst van Landerd onzeker is, ondanks de ambitie van het gemeentebestuur om zelfstandig te blijven, want ons college van B&W zit er de laatste tijd wel vaker langs.
Landerd mag zich gelukkig prijzen met een weekblad als de Arena. Het blad is journalistiek alles wat de gemeentepolitiek in Landerd niet is; kritisch, objectief en professioneel. Bij Arena werken echte journalisten en niet zoals bij De Omroeper een stel knippers en plakkers. Journalistiek is kritische vragen stellen, scherpe analyses maken en prikkelend aanzetten tot denken.
“Politici zijn draaikonten”, dat hoor je vaak als journalist. Vaak gevolgd door: “waarom zou ik stemmen, het maakt niks uit, want ze doen toch wat ze zelf willen!”. Als je goed luistert dan staan deze twee uitspraken met elkaar in tegenstelling: immers, als een politicus niet van mening mag veranderen doet hij inderdaad wat hij zelf wil.
Column van WanWeek door Jolwin Dobbelsteen
Goed luisteren, dat is ook wat het CDA Bernheze naar de deelnemers aan de herindelingsenquête gaat doen, dat zei raadslid Ruud van der Linde vorige week in WanWeek. Ik hoorde hierin dat de stekker uit het herindelingsproces tussen Maasdonk en Bernheze zou gaan. Maar heb ik dan wel ‘goed geluisterd’?
Het CDA zei ook de uitslag van de enquête te respecteren. Als je dat doet, dan ga je niet zoals fractieleider Jan Bouwman van de Onafhankelijke Politieke Groepering OPG de representativiteit in twijfel trekken, omdat MAAR 27,4 procent een geldig enquêteformulier heeft teruggestuurd.
Het maakt namelijk niet uit hoe hoog de opkomst is. Het betrouwbaarheidspercentage is van belang. Politici die dat niet accepteren hoeven zich nooit meer iets gelegen te laten liggen aan opiniepeilingen, want zelden tot nooit zijn deze afgenomen onder een representatieve meerderheid.
In Bernheze en Maasdonk is geprobeerd zo’n representatieve enquête onder alle inwoners van 16 jaar en ouder af te nemen, maar is dat niet gelukt. Een meerderheid van de inwoners heeft daar namelijk gewoon géén zin in. Die interesseert het namelijk niets wat er gebeurd, maar dat wil niet zeggen dat je niet naar invullers van de enquête moet luisteren. Immers dat is de enige mening die je wel kunt weten.
De kunst is goed naar die inwoners te luisteren. De voorstanders van de fusie moeten zich nog maar eens afvragen waarom zij voor een enquête en niet voor een referendum hadden gekozen. Ze wilden toch géén simpel ja of nee horen? Ze wilden argumenten.
Argumenten zijn namelijk weerlegbaar. De inwoners vrezen grootschaligheid en dat ze er financieel op achteruitgaan. Bovendien hebben ze nauwelijks binding met elkaar. Maar zijn dat nou argumenten om de fusie te stoppen?
Bernheze redt het op termijn sowieso niet alleen en zal dus grootschaliger worden. Ook worden veel taken van het rijk naar de gemeenten gedelegeerd, waardoor de lasten omhoog zullen moeten. En het argument van binding zegt al helemaal niets.
Heeswijk en Dinther zijn in 1969 samengevoegd en ook daar voelt men zich nog steeds Heeswijker of Dinthernaar. Er zijn twee fanfares, twee gemeenschapshuizen, twee voetbalclubs en twee kerken. Kortom het is niet zo erg om géén binding met elkaar te hebben.
Angst mag volgens wethouder Rein van Moorselaar geen raadgever zijn. Waarnemend burgemeester Jan Boelhouwer zaait die volgens hem door in DeMooiBernhezeKrant aan te voeren dat Den Bosch haar zware industrie op Heesch-West gaat dumpen.
Is dat een schrikbeeld of realiteit. Den Bosch zit al voor een veel groter bedrag in dit bedrijventerrein dan Bernheze en Maasdonk samen. Terwijl op die grond wel het industrieterrein komt, tenzij Maasdonk inderdaad naar Den Bosch gaat.
De kunst is dus om inderdaad goed te luisteren, want zoals de NCRV zegt in haar slogan: als je echt heel goed luistert, hoor je zoveel meer. De voorstanders van de herindeling kunnen dus met een gerust hart het fusieproces voortzetten. En dan stel ik voor om Landerd er dan ook maar meteen bij te nemen.
Wat mij weer brengt bij een andere reclameslogan. Die van de Délichoc-koekjesreclame uit de jaren ’80: zeg maar nee, dan krijg je er twee…. Toevallig!
En Bernheze mogelijk ook nog een nieuwe coalitie van ABB, CDA, OPG en VVD
Podcast: Play in new window
Subscribe: RSS
