Verstijfd heb ik woensdagavond naar Nieuwsuur zitten kijken. Ik zou me boos moeten maken, een drive moeten voelen om iets te willen veranderen. Ik voelde niets. De maatschappij heeft mij namelijk al zo teleurgesteld dat ik niet meer anders kan dan mijn schouders ophalen. Het is dat ik een zoontje heb, anders zou ook ik liever niet meer meedoen.
Foto van website Einstein Lyceum, Hoogvliet. “Wat overblijft zijn mooie woorden, als alles is gezegd”, uit: ‘Mooie Woorden‘ van Is Ook Schitterend