Laat Ze Maar Praten
depressiedagboek (podcast)
Ik haat voedselbanken. In die zin ben ik het eens met de provincie Noord-Brabant. Alleen de oplossing zint mij niet. Ik wil dat de noodzaak wordt opgelost, maar de provincie probeert voedselbanken om zeep te helpen. De methode: “Als je het niet ziet is het er ook niet” helpt je wellicht beter te voelen, maar maakt het er niet beter op.
Rekent de bakker voor u ook een andere prijs vanwege uw inkomen? En krijgt u bij de supermarkt een vermogenstoeslag of juist een voedselbankkorting? Heeft de tandarts verschillende inkomenstarieven voor het plaatsen van een kroon? Betaalt u in het openbaar vervoer meer voor dezelfde stoel dan uw medereiziger op basis van uw salaris? Ik dacht het niet, hè?
“Het gezin was in beeld bij de hulpverlening.” Of: “Hij was een bekende van de politie.” En: “Hij stond onder behandeling van een psychiater.” Ik hoor deze zinnen in het nieuws en denk: daar gaan we weer, je zult maar hulpverlener zijn. Als je het goed doet hoort niemand het en als het fout gaat, schuift men de schuld in jouw schoenen.
Het is slechts aan wederkerigheid te wijten dat ik me meer thuis voel bij ‘socialisten’ dan bij ‘liberalen’. Eigenlijk ben ik helemaal niet zo ruimdenkend en vol van naastenliefde. Misschien wordt het tijd eens ‘eerlijk’ in de spiegel te kijken. Ik gun vooral anderen welvaart en voorspoed in de hoop dat het mij ook wordt gegund.
Bij halfom dacht ik tot afgelopen zaterdag vooral aan gemengd gehakt (rund- & varkensvlees), maar het blijkt ook een mix van bier te zijn. Oud-bruin wordt bij pilsener gegoten om de bittere smaak te verzachten. Vooral in Limburg wordt het nog zo gedronken en laat ik daar op een ‘fiëst’ zijn geweest.
Er zijn geen grenzen meer en dus willen wij ons land sluiten. Hoe groot kan een tegenstelling zijn? Enerzijds weten we meer, roepen we luider en laten wij ons niet door een fysieke afstand beperken. Anderzijds wensen we mensen op afstand te houden.