Laat Ze Maar Praten
depressiedagboek (podcast)
Het vergaat jou goed, laat jij ons zien.
Ik heb me zojuist helemaal in het nieuw gestoken. Dat wil zeggen: Ik heb een nieuwe outfit, maar het is wel tweedehands kleding. Voor deze toekomstige overheidsdienaar ligt namelijk geen uniform klaar; zou trouwens wel weer een ander licht werpen op de term: “Schooluniform”.
“Het lijkt wel of jij altijd tegen bent”, dit werd mij een paar jaar gelden voor de voeten geworpen, toen ik met iemand een discussie had. Nog vaak moet ik hieraan denken als ik weer eens tegen de stroom in roei.
Engelstaligen zijn echt in je geïnteresseerd, terwijl Nederlanders alleen sociale interesse tonen. Hoe vaak hoor je niet de vraag: “Alles goed?” Als je hier eerlijk op antwoordt, wordt dit je nooit meer gevraagd en als je er sociaal wenselijk op antwoordt dan lieg je!
Ik ben bang en boos. Ik scheld, schreeuw en spui mijn ongenoegen. Soms wil ik prikkelen en op een ander moment alleen erkenning. Ik begrijp veel, maar heb voor weinig begrip. Vaak sta ik machteloos, maar tot geweld heb ik mij nog niet verlaagd.
Een heerlijke bank, een koelkast vol bier, chips in de voorraadkast en koekjes in de daarvoor bestemde trommel. Verder de keuze uit Senseo of oploskoffie en verschillende smaken thee. Ik hoef niet weg. Ik heb alles wat mijn hartje op een zondagmiddag begeert.