HILVERSUM – De zelfredzaamheid van de samenleving. Het is de oplossing voor alles volgens de VVD. Maar met 613.000 werklozen (en er komen er elke maand 20-duizend bij) en slechts 100-duizend vacatures is de oplossing niet zo eenvoudig. Bovendien sluiten de opleidingen van de werkzoekenden onvoldoende aan op die vacatures. Omscholen?! Je vooropleiding bepaalt of dat zinvol is! Stoppen met pretstudies? Nee, maar het mogen er wat mij betreft wel wat minder. Opleiden voor de bijstand lijkt mij maatschappelijk onverantwoord. Onder je niveau gaan werken? Prima, maar beperk je daarmee ook niet een ander zijn arbeidskansen? Nee, dit vraagstuk is niet simpel. En ja, daarom mogen we van de overheid een inspanning verwachten. Roepen dat je het zelf maar uit moet zoeken, omdat iedereen zelfredzaam moet zijn is mij te kort door de bocht.
Tag archieven: samenleving
Kamerleden moeten ‘niet zeuren’
Kamerleden hebben psycohologische bijstand nodig. Dat betoogde oud-kamerlid Jan Boelhouwer woensdag 25 april in het Brabants Dagblad. Volgens Boelhouwer zit de maatschappij niet op oud-kamerleden te wachten, zo las ik met verbazing.
Jan Boelhouwer is momenteel waarnemend burgemeester in Bernheze. In die gemeente wist hij zich snel geliefd te maken. Daarnaast wil ook zijn vorige tijdelijke werkgever Gilze en Rijen hem terug. Ik snap daarom niet dat hij deze oproep deed, tenzij hij graag dit compliment terug wil lezen.
Ik geloof best dat veel van de huidige kamerleden wanhoop, twijfel en onzekerheid over de toekomst ervaren. Daarin staan ze overigens absoluut niet alleen. Duizenden mensen met psychische problemen ervaren hetzelfde. En ook zij voelen zich buiten de maatschappij geplaatst, en ook zij krijgen niet de kans om hun verdriet in de media te uiten, alsof dat trouwens iets helpt.
Ik vind dat een meerderheid van de kamerleden het recht op psychologische bijstand heeft verspeeld. Geestelijke problemen zag dit deel als ‘zeuren’ toen ze instemden met een eigen bijdrage van €200,- per behandelingstraject. Een bijdrage die kamerleden met hun ‘gouden’ wachtgeldregeling zelf in elke geval wel makkelijk op kunnen hoesten.
COLUMN: gratis nieuws
De ondernemersvereniging Heesch is het beu dat er niet-leden zijn die mee profiteren van de georganiseerde activiteiten. Deze ergernis vormt de basis voor het Centrum Management Heesch. Deze groep pleit voor een reclamebelasting. Immers dan moeten alle ondernemers mee betalen en is het ‘freeriden’ voorbij. Zelfregulering blijkt niet te werken en de overheid is nodig om te handhaven.
Ik moest hier aan denken toen ik weer eens zag hoe een website nieuws had overgenomen van een ander medium. Het stukje was weliswaar herschreven, maar de schrijver was niet bij het nieuwsfeit aanwezig geweest. Zo’n site profileert zich dan als nieuwsmedium over de rug van de feitelijke maker.
Een medium betaalt de nieuwsmaker (journalist, verslaggever, redacteur, fotograaf of cameraman) en een ander gaat dan gratis met het nieuws aan de haal. Ze nemen de berichten (soms letterlijk) over van een website. Deze copy-paste-writers vergaren op die manier bezoekers voor hun website. Niet door eigen inspanning, maar de inspanning van een professional.
Zelf zeggen deze hobbyisten dan dat ze er de bekendheid van de nieuwsmaker mee vergroten. Als ze aan bronvermelding doen dan is dat waar. Het neemt niet weg dat het weinig toegevoegde waarde heeft om hetzelfde bericht ook nog eens bij de maker te gaan lezen.
Internet betekent vooruitgang. Het heeft het werken voor de journalist zeker makkelijker gemaakt. Toch is het ook de bijl aan de wortel van de serieuze journalistiek. Vroeger was het weinig verleidelijk om de krant over te schrijven. Immers dan zou je het nieuws van gisteren morgen nog eens in je eigen krant brengen.
Internet gaat uit van een zelfregulerend vermogen. Als iets niet klopt dan zet het zichzelf wel recht. Dat zal op termijn zeker zo zijn. Toch is het kwaad dan vaak al geschied. Iemand is zwart gemaakt en dat beeld blijft hangen. Dat het verhaal niet klopte ontgaat altijd een deel van de oorspronkelijke lezers. Zo gaat een nieuwtje als een lopend vuurtje over het net.
Wel moeten deze nieuwtjes gemaakt blijven worden en liefst ook kloppend. Ik vraag me af of die copy-paste-writers daarbij stil staan als ze weer eens iets overnemen. Door al die ‘freeriders’ loont het voor mediabedrijven nauwelijks nog om personeel in dienst te nemen. Professionaliteit verdwijnt hierdoor.
Communicatiemedewerkers zien steeds vaker hun eigen teksten gepubliceerd en dat is lang niet altijd omdat deze goed geschreven zijn. Natuurlijk is de goede communicatiemedewerker blij met copy-paste-writers. Immers de boodschap zoals die bedoeld is wordt letterlijk overgenomen.
Als journalist wil je dat jouw inspanningen door zoveel mogelijk mensen beleefd worden, maar je wilt ook werk houden en daarvoor zijn inkomsten nodig. Het promoten van een artikel, bijvoorbeeld via Twitter, juich ik toe, maar het overnemen beschouw ik als jatten. Ik zou het fijn vinden als copy-paste-writers dat nu eens zouden beseffen, want voor je het weet wordt er een publicatiebelasting ingevoerd en dat is dan weer de bijl aan de wortel van het vrije internet.
COLUMN: Naastenliefde
Ikke, ikke, ikke en de rest kan stikken. Aan dit kinderlijke gezegde moet ik de laatste tijd steeds vaker denken. Zieken, zwakken, werklozen en alle anderen die niet mee kunnen in de snelheid van deze tijd worden steeds meer aan hun lot overgelaten. De politiek denkt hen met financiële prikkels wel weer in het keurslijf van de maatschappij te kunnen duwen. Het leven draait momenteel om geld en bezittingen. Waar is de naastenliefde?
Natuurlijk zorgt een goed inkomen voor een zekere mate van onafhankelijkheid. Al betwijfel ik of het leidt tot zorgeloosheid. Immers hoe meer je hebt des temeer je kwijt kunt raken. In die zin is het ook onverstandig om juist de zwakkeren uit te knijpen, want andersom werkt dit principe ook: hoe minder je te verliezen hebt hoe meer risico je neemt. Een overval wordt doorgaans niet gepleegd door iemand met een modaal inkomen of meer. Toch zijn ook de grootverdieners dieven, ze stelen van de arm(er)en.
Het proletariaat wordt vanaf 1 januari 2012 klein gehouden door het kapitalisme. De werklozen met werkende kinderen in huis worden net zoveel gekort op hun uitkering als het salaris van die kinderen. Ik ben voor solidariteit in een gezin, toch is dat iets anders dan dat je werkloze ouders, na hun deelname aan de maatschappij, ook nog hun kinderen moet ontnemen. Daarmee verliezen ze overigens wel hun titel van proletariaat, want proletarius betekent in het latijn: “man die slechts ‘proles’ oftewel kinderen heeft”.
De kinderen gaan niet, zoals de christenen van het CDA wellicht denken, voor hun ouders zorgen, maar laten ze in de steek. Niemand gaat namelijk voor niets werken. De gezinnen zijn niet meer zo groot als vroeger. Toen mochten ouders erop rekenen dat de kinderen zich over hen zouden ontfermen. De lasten werden verdeeld over tien of twaalf kinderen en er bleef per persoon ook nog wat over.
Een gemiddeld huishouden bestaat inmiddels uit 2,9 personen. Van hen wordt ook nog mantelzorg verwacht. Het stoort me dat de asociale plannen bedacht worden door grootverdieners, die als hen iets overkomt de hulp wel in kunnen kopen. Dat hun inkomen bij elkaar wordt gescharreld door arbeiders; het proletariaat lijken ze niet te willen zien.
Het zijn de mensen in de fabrieken en zij die met hun lijf of geest iets creëren (zoals voedsel en genezing) die de samenleving opbouwen. Zij zorgen voor winstgevendheid en dus voor de belastingopbrengst. Natuurlijk dragen zieken en werklozen niets bij aan de ontwikkeling van onze samenleving, maar ze daarom straffen is voorbij gaan aan de vraag: hoe ze in die situatie verzeild zijn geraakt?
Ik kan me niet voorstellen dat zieken, zwakken en werklozen genieten van de situatie waarin ze verkeren, of zou dit mijn laatste onterechte sprankje hoop zijn in de medemens? Ik wens dat onze politici deze kerstdagen beseffen dat we niet een vreetfestijn vieren, maar de geboorte van de verlosser en dat we dan na de kerst van dit kille kabinet worden verlost.
Een zalig kerstfeest met uw naasten(liefde)!