Ik sta mezelf er graag op voor dat ik mensen gelijkwaardig behandel; in de basis zijn wij immers allen oké. Toch merk ik steeds vaker dat ik de ander niet oké vind. Met sommigen wil ik zelfs niets meer te maken hebben. Zo ben ik begonnen met het opschonen van mijn vriendenlijst op Facebook. Wellicht is het duidelijker wat ik bedoel als ik zou kiezen voor de term: ‘zuiveren’ in plaats van ‘opschonen’.
Na 13.997 dagen blies Eelco de Gooijer zijn laatste adem uit. Hij koos zelf voor zijn dood door middel van euthanasie. Zijn ondraaglijk lijden bestond uit leven. Zijn overleven werd op 29 oktober 2016 beschreven in het Brabants Dagblad. De Gooijer wilde, met zijn einde in het vooruitzicht, een lans breken voor mensen met psychisch lijden. De Gooijer verloste zichzelf op dinsdag 22 november uit zijn lijden door een infuuskraantje open te draaien.
DENK moet gedacht hebben: “Als je het niet (meer) ziet dan is het er ook niet”, toen de beweging voorstelde straatnamen aan te passen. Deze namen stammen uit ons koloniale verleden. Echter, DENK meent dat wij er onze daden mee ophemelen terwijl onze landgenoten in den vreemde zich ernstig misdragen hebben. Cultuurhistoricus Herman Pleij merkte in WNL op Zondag terecht op dat we bezig zijn ons verleden selectief uit te vlakken.
Cabaretier Youp van ’t Hek is van MIJN voetstuk gevallen. Waarschijnlijk zal hem dat koud laten, maar mij doet het des te meer. De aanleiding is zijn column ‘Openhartig’ in het NRC. In zijn doel om te shockeren is hij bij mij in elk geval geslaagd. Ik weet alleen niet of ik nu boos, verdrietig of verbaasd ben en dat brengt mij in verwarring.
Donald Trump is de 45e president van de Verenigde Staten. Op zich logisch, want als je uit twee kwaden kunt kiezen dan ga je voor diegene die nog niet bewezen heeft incapabel te zijn. Dat Trump halve waarheden verkondigde en een worst heeft voorgehouden, die door eenieder zelf gedraaid moet worden, maakt niets uit. Het is hoop die doet leven. Mensen willen sprookjes en kiezen uit verlangen.