Schelden, schreeuwen, spugen en slaan, dat is nodig om gehoord te worden. Hoe grover de opmerking, hoe groter het gehoor. Het maakt niet uit of je goed geïnformeerd bent of slechts kort door de bocht gaat als je maar om aandacht smeekt.
“Als morgen de dijken breken dan willen wij ook opgevangen worden”, deze uitspraak is van Mart (24). Hij ik kandidaat in het EO-programma: ‘Rot op naar je eigen land’. In dit programma reizen zes twintigers van Nederland naar het Midden-Oosten. Ze volgen de omgekeerde vluchtelingenroute. De uitspraak van Mart zette mij aan het denken.
De nu volgende column is bedoeld als een spiegel en vertolkt niet mijn mening.
“Hij zegt tenminste waar het op staat” of “Hij durft het wel te zeggen”, met zulke woorden verdedigt de ‘gewone’ man zijn afkeer van al het vreemde. De meesten durven het namelijk zelf ook niet hardop te zeggen. Wat mij verbaast is dat de stap naar geweld sneller is gezet dan dat het woord wordt gesproken.