Iets van alles of van alles iets?
Overal heb ik wel een mening over, maar wat is die waard? Kritiek leveren is makkelijker dan zelf iets presteren. Tegelijkertijd vind ik het weer een hele prestatie om die kritiek een beetje aantrekkelijk op te schrijven.
Niet mondiger, wel brutaler
“Hij zegt tenminste waar het op staat” of “Hij durft het wel te zeggen”, met zulke woorden verdedigt de ‘gewone’ man zijn afkeer van al het vreemde. De meesten durven het namelijk zelf ook niet hardop te zeggen. Wat mij verbaast is dat de stap naar geweld sneller is gezet dan dat het woord wordt gesproken.
‘Gratis geld’
Het lezen van de krant leidt doorgaans tot het verpesten van je humeur. Echter: vanochtend begon mijn dag goed met de opening van De Volkskrant: “Gemeenten willen bijstand versoepelen.” Ik dacht fijn, eindelijk realiteitszin. Hulde voor Amsterdam, Eindhoven & Nijmegen. En als ik het artikel slechts voor tweederde gelezen zou hebben dan was ik nu nog vrolijk.
Geluk: een handvol pepernoten
Soms kun je spontaan overvallen worden door een moment van geluk. Telkens als mij dit overkomt, blijkt het cliché: “Het zijn de kleine dingen die het doen”, van toepassing. Ik weet dat het een draak van een nummer van Saskia & Serge is, maar het moet worden gezegd: “Ze slaan de spijker op hun kop” (tja, als we dan toch met clichés bezig zijn).
Verandert er ooit echt iets?
Laten we praten, vandaag.
We spreken over gisteren.
Om niet te denken aan morgen.
Is het niet beter om vandaag te zwijgen?
Dan laten we gisteren nog bezinken,
En komen we morgen met oplossingen.
Ja maar, ik denk toch als ik praat.
Ik draag toch oplossingen aan.
En er wordt nu gevraagd om actie.
Snelle gedachtes.
Snelle uitvoer.
Snelle reacties.
Nieuwe problemen.
Verandert er ooit echt iets?